Την δεκαετία
1970 τα παιδιά χωριού Μαντείο Δωδώνης αν και υπήρχε το γήπεδο Δωδωνης επαιζαν
ποδοσφαιρο σε αυτοσχεδιο γηπεδο με τερματα πετρες οι μπουφαν!
Χωριζομασταν
σε δυο ομαδες οι φωνες μας ηταν σαν να επαιζαν 100 παιδια!!!
Με
παλιες μπαλες βρεγμενες που οταν σε χτυπουσε η μπαλλα στο προσωπο ο πονος ηταν
αφορητος
Με δεκαδες
στραβοκλωτσιες και αμετρητα σπασμενα τζαμια
σχολειου Μαντειου
Που
οταν εσπαγαν τρεχαμε να κρυφτουμε γιατι εβγαινε
ο ιερεας ο Παπα Τακης( Μπουκας)
και ο ψαλτης οΔημητρης Κασσαρης μας ελεγαν το σπασατε το τζαμι::; ποτε
δεν τιμωρηθηκαμε για αυτο
Σε δυο
λεπτα ξαναγυρνουσαμε και μεχρι να κουραστουμε παιζαμε δεν ειχαμε χρονο η ρολοι!
Ποιος
δεν θυμαται τις βουτιες και αποκρουσεις του μικρου γκολκηπερ τοτε:
Του αγαπητου Δημητρη Παπακωστα:::; ( με το ψευδωνυμο τοτε: μουτσκαρδελος);;
Χωρις
διαιτητη και με τσακωμους καποτε που
μετα ολα ξεχνιουνταν σε μερικα λεπτα
Ποσες
φορες δεν μας εφυγαν τα παπουτσακια που
ποδοσφαιρικα παπουτσακια τοτε;;ολα αυτοσχεδια μα τοσο αληθινα και αγνα σαν παιδια...και σαν
χωριο υπηρχε αλληλεγγυη...σημερα αυτα ειναι μακρινα ονειρα...κριση οικονομικη
κυριως κριση σχεσεων και αξιων...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου