ΜΑΝΤΕΙΟ ΔΩΔΩΝΗΣ: ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1960 ΜΑΓΑΖΙ ΜΠΑΚΑΛΙΚΟ

Είναι σε όλους μας πολύ γνωστή των δασκάλων μας η αποστολή.

Με την αρτια  επαγγελματικη τους καταρτιση  με την θεληση την υπομονη και την αγαπη τους προς το παιδι  προσπαθουν να πετυχουν τον σκοπο τους οχι απλως σαν κρατικοι υπαλληλοι  αλλα σαν δημοσιοι λειτουργοι κυριως.

Στα χερια τους εμπιστευονται οι γονεις τα τρυφερα βλασταρια τους  και αυτοι εχουν την υποχρεωση  να τα διαπαιδαγωγησουν να διαπλασουν  τις ψυχες τους και να τα μορφωσουν.

Με την υποστηριξη  του κρατους απο τη μια  και την βοηθεια των γονιων

απο την αλλη  πετυχαινουν  το στοχο τους πιο ευκολοτερα ισως σημερα.

ειναι επι πλεον τυχεροι οι σημερινοι  δασκαλοι σε  σχεση με

παλαιοτερους δασκαλους

παλια η υπαιθρος εσφυζε απο δραση και ζωη

ολα τα χωρια ειχαν σχολειο γιατι ο κοσμος εκανε πολλα παιδια

οι θεσεις των δασκαλων ηταν σε ολη την υπαιθρο παλια μακρια απο την πολη

Αναγκαζονταν τοτε να μενουν μονοι η με οικογενεια μονιμα στα χωρια που διδασκαν

Πιο δυσκολα ηταν για το νεοδιοριστο δασκαλο χωρις οικογενεια

Σε εκεινο το γραφειο δασκαλου  που οριζονταν για γραφειο εμεναν

οιανυπαντροι δασκαλοι μου

Διπλα απο τη μικρη βιβλιοθηκη  και το γραφειακι του  ειχε στησει τα

υπαρχοντα του ο αγαπητος δασκαλος Τσιαρας Ναπολεων

Ενα μονο κρεβατι και μια γκαζιερα  με λιγα οικιακα σκευη  για τις

αναγκες διατροφης του.

Εδω ξαπλωνε τα βρασια με το φως  της λαμπας με το λαμπογυαλο  εκανε

την προετοιμασια για το μαθημα της επομενης μερας.

Με τη φωνη του γκιωνη και της  κουκουβαγιας τον επαιρνε ο υπνος.

Με τον ηχο  των κυπροκουδουνων  και το ποδοβολητο  κοπαδιων  που

κιναγαν για την βοσκη  τον εβρισκε το ξυπνιο του.

Μεγαλες και ασωτες οι νυχτες του χειμωνα  παρεα με τα βαρια και δυνατα

 χειμωνιατικα αστραποβροντα

Για καλη του τυχη  του κυρ Βαγγελη Ισκου το μαγαζι του το μπακαλικο

του βρισκονταν  στο σχολειο πολυ κοντα

Εδω  παρεα με τον προεδρο τον γραμματικο τον παπα και τον αγροφυλακα

περναγε πολλες φορες την ωρα πριν παει για υπνο

Εδω κι εκεινη την χειμωνιατικη  βραδια  που ειχε γυρισει ο ουρανος τη

γουλη αναποδα  και φυσαγε και αστραφτε και μπουμπουνιζε

Μοναδικη πυγολαμπιδα στο απεραντο σκοταδι του χωριου το φως απο το

λουξ  του μαγαζιου που παλευε η  βροχη να σβησει αλλα δεν μπορουσε

μια και αντιστεκοταν το οινοπνευμα  που εκανε αλυσο στα ρακοποτηρα του

Πανου τολη του Λια Τατση του Κωτσιου Δαμου του Αποστολη Μαντη  του

Γιωργου Ισκου και ολης της παρεας που αποψε ηταν μαζεμενοι στο

μπακαλικο του Βαγγελη Ισκου

Ειχανε ωε φαινεται οι χωριανοι τις διαφορες  τις προηγουμενες βραδιες

τα θεματα  με τις διαβες και τα συνορα  και τις βοσκες στα βοσκοτοπια

Η κουβεντα ηταν αποψε γυρω απο παλιες ιστοριες  απο θρυλους απο

ισκιωματα και  θαματα.

Της Αγιας Παρασκευης η εκκλησια  περικυκλωμενη  με τεραστια αιωνοβια

πουρναρια  και το νεκροταφειο του χωριου στην ακρη  τοπος φοβερος

απλησιαστος την νυχτα  εδινε μπολικη τροφη  για μια κουβεντα τετοια.

Τον εκαναν φοβεροτερο  των χωριανων οι αφηγησεις που μολογαγαν  πως

παρουσιαζονταν  η Αγια  αλλοτε να δωσει συμβουλες  να κανει θαυματα

και να μαλωσει ακομα εκεινους που δεν σεβονταν του μοναστηριου της την

περιουσια

"Πως περνας ορε Αποστολη τετοια ωρα απο εκει για να πας σπιτι

σου:;"Ρωταει απο την παρεα  καποιος

_" Δε σκιαζουμι  γιατι περαω απο κατω'' Απανταει εκεινος

_"Εκει μια φορα μεσα στο κλουρ  δε παταει ποδαρ τη νυχτα" συμπληρωσαν

οι αλλοι της παρεας

Πεταγεται τοτε ο Λευτερακης ο Λωλος ο πιο τολμηρος απο την παρεα και λεει:

"Εγω με στοιχημα παενω τωρα και δε σκιαζομαι..."

Ο δασκαλος ο Τσιαρας Ναπολεων  του απανταει με σιγουρια:

"Λευτερη  ενα δεκαρικο στοιχημα  απο μενα αν τα καταφερεις να πας

τετοια ωρα εκει"

Χανεται ο Λευτερης ο Λωλος μεσα στο σκοταδι στη στιγμη και  ολοι

καρτερουν ποτε θα ξαναγυρισει

Πολλη ωρα δεν περασε και μπαινει μουσκεμα ο Λευτερης στο μαγαζι

κρατωντας σαν αποδειξη  το κρανιο καποιου  μακαριτη  χωριανου που

σιγουρα  το πηρε  απο το προχειρο οστεοφυλακιο του κοιμητηριου.

_"Πιστευετε τωρα οτι πηγα;

Κοιτατε τι σας εφερα για να πιστεψετε..."

Ο δασκαλος ο Τσιαρας Ναπολεων  κερωσε λαχταρησε στη θεα...

Μαζευτηκε στη γωνια σωρο..

Μαζι με το φοβο λυποταν  και το δεκαρικο που  θα εχανε σε λιγο

Απαντησε ο δακαλος στο Λευτερη Λωλο: "Για πλακα το ειπαμε Λευτερη κι

εσυ το πηρες στα σοβαρα.."

Και ο Λευτερης απαντα:" Πεσε δασκαλε το δεκαρικο  γιατι σε βλεπω να

κοιμασαι παρεα  μ¨αυτον αποψε"

Και ο δασκαλος εδωσε γρηγορα το δεκαρικο στην παλαμη του Λευτερη!

Ο δασκαλος σκεφτηκε δεν στρεν εδω τα στοιχηματα  και ουτε που τολμησε ξανα να κανει παρομοια κινηση.