Ενδιάμεσα
του τμήματος του επαρχιακού δρόμου που οδηγεί από το χωριό Αγία Αναστασία προς
το γειτονικό χωριό Μπαουσιοί, στον Δήμο Δωδώνης, ξεκινάει ένας χωματόδρομος που
αν τον ακολουθήσουμε και μετά από πορεία 7 χιλιομέτρων, φτάνει στο καταφύγιο
της Ολύτσικας.
Το καταφύγιο αυτό, που το περισσότερο καιρό παραμένει κλειστό,
βρίσκεται κτισμένο σε υψόμετρο περίπου 1450 μέτρων στη «μικρή Ολύτσικα», το δεύτερο
(και χαμηλότερο) από τα δυο βουνά που αποτελούν τον ορεινό όγκο της Ολύτσικας,
ή κατά την αρχαία ονομασία, του βουνού Τόμαρος.
Για να
ανέβουμε στη κορυφή της «μικρής Ολύτσικας» αφήνουμε πίσω μας το καταφύγιο
και ακολουθούμε το χωματόδρομο που ανηφορίζει στις πλαγιές του βουνού.
Περπατάμε πάνω στον δρόμο για ένα διάστημα περίπου 45 λεπτών, ως το σημείο όπου
σε μια δεξιά στροφή του δρόμου συναντάμε μια λακκιά και βλέπουμε το ίχνος ενός
μονοπατιού να ανεβαίνει προς τη κορυφή.
Εδώ εγκαταλείπουμε τον χωματόδρομο και ακολουθώντας το μονοπάτι
μπαίνουμε στη λακκιά. Θα πρέπει να πούμε ότι ως το σημείο αυτό η διαδρομή
μπορεί και να γίνει και μ’ ένα ψηλό αυτοκίνητο, αφού η κατάσταση του
χωματόδρομου είναι αρκετά καλή.
Το
ίχνος του μονοπατιού που ακολουθούμε πολύ σύντομα γίνεται δυσδιάκριτο και
χάνεται. Όμως αυτό δεν είναι εμπόδιο αφού πλέον είμαστε στο τελευταίο στάδιο
της διαδρομής, ακριβώς κάτω από τη κορυφή. Αρχίζουμε να ανηφορίζουμε τη πλαγιά
που ορθώνεται μπροστά μας. Το έδαφος της Ολύτσικας είναι γενικά αρκετά
«σκληρό», χωρίς όμως αυτό το τμήμα του βουνού να μας δημιουργεί κάποιο
πρόβλημα, αφού σε σχέση με άλλα σημεία του, είναι πολύ πιο ευκολοδιάβατο. Το
μεγάλο πλεονέκτημα όμως αυτής της διαδρομής είναι η μοναδική θέα της. Το
τελευταίο αυτό κομμάτι της είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα τμήματα ορεινών
διαδρομών που έχουμε κάνει. Οι εικόνες που αντικρίζουμε μας καθηλώνουν συνεχώς
και απολαμβάνουμε από ψηλά τη μοναδική θέα. Στα πόδια μας απλώνεται η Δωδωναία
κοιλάδα με τα χωριά της και φυσικά το αρχαίο θέατρο της Δωδώνης, που δεν
χορταίνουμε να το χαζεύουμε. Ορατό βέβαια μας είναι και ένα μεγάλο τμήμα του
λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων καθώς φυσικά και τ’ άλλα βουνά της Ηπείρου.
Η
δυνατότητα να θαυμάσουμε την όμορφη θέα της περιοχής μας δίνεται καθ’ όλη τη
διάρκεια του τελευταίου αυτού διαστήματος της πορείας μας και φυσικά φτάνοντας
στη κορυφή της «μικρής Ολύτσικας» (υψόμετρο 1861 μέτρων) οι εικόνες που
αντικρίζουμε γίνονται ακόμη πιο εντυπωσιακότερες. Ο χρόνος που χρειάστηκε, από
το σημείο που εγκαταλείψαμε τον χωματόδρομο ως και την κορυφή ήταν μικρότερος
της μιας ώρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου