Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

        Η “διαπραγμάτευση” με το νεοφιλελεύθερο διευθυντήριο της Ε.Ε. συνεχίζεται.

        Προχωρά με τα πολλά “nein” και τον τρόπο, που είχαμε προβλέψει σε προηγούμενο κείμενο με τον τίτλο “Η Διαπραγμάτευση” .

        Είναι σαφές ότι οι “νεοφιλελευθεροναζί” της Ε.Ε. μπλοφάρουν. Η κυβέρνησή μας δεν πρέπει να λυγίσει και να κάνει πίσω. Οφείλει να μην λυγίσει και να μην κάνει πίσω, καθώς ο λαός είναι σχεδόν ομόθυμαμαζί της και έχει μαχητική θέση και στάση για 1η φορά μετά από δεκαετίες.

        Δεν θα μας λυγίσει κανένας φόβος και καμία απειλή. Εχουμε τα μέσα να ανταπεξέλθουμε και την βούληση να αντιπαρέλθουμε κάθε δυσκολία επιδιώκοντας την προκοπή και την ελευθερία μας.

Οποιαδήποτε οπισθοχώρηση θα είναι τώρα τραγική και θα έχει καταστροφικά αποτελέσματα.

        Θα πρέπει ο λαός μας θα πρέπει να καταλάβει ότι το ζήτημα είναι καθαρά πολιτικό και ότι οι συνέπειες στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας είναι αποτέλεσμα των πολιτικών του νεοφιλελευθερισμού.

                 

                                                                  - Ι -

        Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

        Η συμπεριφορά των νεοφιλελεύθερων αποικιοκρατών της Ε.Ε. είναι καθαρά ναζιστική.

        Πιστεύουν μόνο στο δικό τους νεοφιλελεύθερο “ευαγγέλιο” και δόγμα, μισώντας την ύπαρξη οποιασδήποτε άλλης θεώρησης και φιλοσοφίας. Πίσω όμως από αυτό βρίσκονται οι κυριαρχικές επιδιώξεις τους που αφορούν την γεωστρατηγική και τον πλούτο.

        Μία κουβέντα που θα έπρεπε καθαρά να τους πούμε – χωρίς να εμπλέκουμε τις κρυφές κυριαρχικές τους επιδιώξεις - είναι πως γνωρίζουμε ότι κινούνται με βάση τα πολιτικά τους δόγματα και απόψεις. Αυτό είναι γνωστό, αλλά ως πολιτική στην Ελλάδα απέτυχε και ο ελληνικός λαός πήρε δημοκρατικά την απόφαση να κινηθεί σε ένα άλλο πολιτικό μοντέλο, που στηρίζει την κοινωνική οικονομία και την παραγωγή πλούτου από τον λαό για τον λαό. Ακόμα, εάν καλόπιστα θεωρούν ότι είναι λάθος έχουν την πολιτική και δημοκρατική υποχρέωση να μας δώσουν το δικαίωμα να προσπαθήσουμε με τον τρόπο που εμείς ως λαός επιλέξαμε. Διαφορετικά η συμπεριφορά τους θυμίζει αυτή των ναζί και καταδεικνύει μίσος και μισαλλοδοξία. Δεν μπορούν να απαιτούν την πολιτική μας υποταγή. Είναι αδιανόητο και ανεπίτρεπτο από τις συνθήκες που έχουν υπογραφεί και δεν μπορεί ο “ευρω-χώρος” να είναι χώρος απολυταρχίας του νεο-φιλελευθερισμού. Εάν υπάρχει ίχνος δημοκρατικότητας και αλληλοσεβασμού μέσα τους, θα πρέπει να συμφωνήσουν σε όσα τους θέτουμε (και δεν τους “ζητούμε” ως υποτελείς), αφού τα προγράμματά τους απέτυχαν οικτρά.

        Η ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΜΨΕΣ ΛΕΞΕΙΣ

        Πίσω από τις πιο πάνω “ωραίες” και “κομψές” λέξεις, κρύβεται στην πραγματικότητα ένας ακραίος αγώνας σκοπιμοτήτων εις βάρος της Ελλάδας, ένας αγώνας κυριαρχίας και απομύζησης του πλούτου της χώρας και του ελληνικού λαού, από την Γερμανία και τους δορυφόρους της και πάνω από όλα από τα εταιρικά πολυεθνικά τους μορφώματα και την ολιγαρχία που βρίσκεται πίσω από αυτά.

        Για μία ακόμα φορά η Γερμανία βρίσκεται πίσω από το παρασκήνιο ενός μεγάλου πολέμου. Τους ενδιαφέρει η κυριαρχία στην Ελλάδα, η στρατηγική μας θέση και κυρίως οι πλουτοπαραγωγικές μας πηγές και τα δίκτυα της χώρας ή τα διεθνή που θα διέλθουν από αυτή.

        Είναι επίσης σαφές ότι οι “νεοφιλελευθεροναζί” μας έχουν εντάξει στην γ' ταχύτητα της Ευρώπης και αυτό είναι το σχέδιό τους για την Ελλάδα, όπως απροκάλυπτα και πολλές φορές το έχουν εκφράσει ως εξίσωση με τους σύγχρονους δούλους της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας. 

        Εμείς γνωρίζουμε τα πραγματικά τους ενδιαφέροντα, αυτά που κρύβονται πίσω από τις κομψές ή και τις ατιμωτικές και προσβλητικές τους λέξεις. Οι τελευταίες προσβλητικές δηλώσεις Σόιμπλε για την κυβέρνηση και τους Ελληνες δεν πρέπει μόνο να απαντηθούν δια της διπλωματικής οδού, αλλά και να μας κάνουν να καταλάβουμε ότι έχουν χάσει κάθε είδος ευπρέπειας και υπομονής – γεγονός που τους κάνει ευάλωτους. Εμείς θα πρέπει να τους προκαλέσουμε ακόμα περισσότερο στην σκακιέρα των διαπραγματεύσεων για να απομονωθούν τελικά με τις κινήσεις τους.

        Οι Γερμανοί γνωρίζουν καλά ότι πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας ή και έξοδος από το Ευρώ θα προκαλέσει φαινόμενα “Αρμαγεδδόνα” σε όλο τον πλανήτη με απρόβλεπτες συνέπειες πρωτίστως για τις δυτικές οικονομίες που στηρίζονται περισσότερο στην κίνηση των κεφαλαίων και όχι στην παραγωγή. Μια υποτίμηση του Ευρώ έχει την δυναμική μέσα σε λίγα λεπτά να κάψει πολλές από τις επενδυτικές τους απόπειρες σε πολλά μέρη του πλανήτη και θα ανατρέψει τις εύθραυστες ισορροπίες στο διεθνές χρηματοπιστωτικό πεδίο. Αυτά εμείς οφείλουμε να τα έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ακόμα και εάν ισχυρίζονται ότι είναι προετοιμασμένοι για το GREXIT. Λόγω της ελάχιστης παραγωγικής μας υπόστασης και του τέλματος η δική μας οικονομική διακύμανση, ως συνέπεια του GREXIT, δεν θα είναι μεγαλύτερη του -10% και η επάνοδος – κανονικοποίηση θα είναι θέμα μερικών μηνών, η δική τους θα είναι πολύ βαθιά και με πολλές δεκάδες πολλαπλάσιες ζημίες. Το πρόβλημα που τυχόν θα παρουσιάσουν κάποιες τράπεζες μπορεί να λυθεί με την έκδοση “Ανταλλακτικής Μονάδας”, που θα στηρίξει τις συναλλαγές και τα αποθέματά τους σε Ευρώ.

        Εμείς λοιπόν κρατάμε τα “καλά χαρτιά” και αυτοί που έχουν το χρήμα στα χέρια “μπλοφάρουν”.

        Κρίσιμο για την πορεία της διαπραγμάτευσης είναι να μάθουμε από τις Η.Π.Α., ποιοί κατέχουν τα CDS. Διότι, μπορεί να τα πληρώνει η AIG του Ροκφέλλερ – ανέλπιστος σύμμαχος το χρέος μας – αλλά κάποιοι θα επωφεληθούν από πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας. Είναι δε κομβικό στην διαπραγμάτευση να αφεθεί, έστω έμμεσα, να πλανάται και ο κίνδυνος χρεοκοπίας. Οσοι δεν κάνουν πίσω τότε, θα καταδειχθούν ως σκόπιμα χρεοκοπούντες την Ελλάδα, άρα ως εχθροί των Η.Π.Α. και του Ροκφέλλερ.

        Για τους Γερμανούς υπάρχουν δύο βασικές υποθέσεις – πιθανότητες, όπως έχουμε καταδείξει: ή θα ακολουθήσουν την οδό της μη υποχώρησης ή θα συνδιαλλαγούν την τελευταία στιγμή.

        Η επιλογή εκ μέρους τους της 1ης λύσης, είναι σύμφωνη με την ιστορία τους. Οι Γερμανοί στα σχέδιά τους σχεδόν ποτέ δεν κάνουν πίσω, δεν υποχωρούν, όμως αυτό το έχουν πληρώσει με τραγωδίες τους. Η σύγχρονη τραγωδία τους θα λέγεται διάλυση της Ε.Ε. καθώς δεν θα βρεθούν πολλοί πρόθυμοι να τους στηρίξουν μέχρι το τέλος ή καλύτερα θα είναι οι γνωστοί μετρημένοι στα δάκτυλα. Η διάλυση του εποικοδομήματος θα ανατρέψει τα κυριαρχικά τους σχέδια, καθώς δεν θα υπάρχει πλέον έδαφος εφαρμογής τους και είναι σαφές στην περίπτωση αυτή θα πέσουν στην Γερμανία πολλές διεθνείς και ενδοκοινοτικές “σφαλιάρες” και πολλά πέναλτυς. Οι Γερμανοί δεν έχουν ολοκληρώσει το σχέδιό τους και μπορεί προσωρινά να υποχωρήσουν, χτυπώντας με άλλα μέσα την Ελλάδα και την κυβέρνηση και αναμένοντας επιστροφή των βολικών δοσίλογων ομοϊδεατών τους στην Ελλάδα. Στο επικίνδυνο αυτό παιχνίδι ο υπόλοιπος διεθνής παράγοντας δεν θα μείνει άπραγος και η Ελλάδα θα βρει ανέλπιστους και απροσδόκητους συμμάχους να την “στηρίξουν”, πάντοτε βέβαια με ανταλλάγματα.  

        Κάπου στο σημείο αυτό ξεκινά για τους Γερμανούς η 2η λύση. Θα το πάνε έως το τελευταίο λεπτό αρνητικά, για να έχουν τα μεγαλύτερα δυνατά ανταλλάγματα και εκ μέρους μας υποχωρήσεις και ελάχιστα πριν το τέλος θα βγουν να κάνουν τα “καλά παιδιά” και να επαίρονται ότι διέσωσαν την Ελλάδα και την Ευρώπη. Τότε θα έχουν υποστεί μία μεγάλη ηθική και πολιτική ήττα και θα ανθίσουν σε όλη την Ευρώπη “αριστερότερες” πολιτικές απόψεις και κινήσεις. Οι Γερμανοί και οι άλλοι “νεοφιλελευθεροναζήδες” θα ξέρουν ότι θα έχουν χάσει το παιχνίδι προσωρινά και θα αγωνιστούν λυσσαλέα και με κάθε υπόγειο μέσο για να “αποδείξουν” ότι οι πολιτικές αυτές των “αριστερών” είναι αποτυχημένες. Είναι ένα χαρτί που μπορούν να το κρατήσουν για να το παίξουν σε επόμενη παρτίδα.

        Για εμάς η αλήθεια είναι ότι σε επίπεδο ουσίας θα προτιμούσαμε την 1η λύση, αυτή που φαντάζει αβέβαιη, αλλά μας απεμπλέκει από τις σκοπιμότητες των “νεοφιλελευθεροναζί”, που δεδομένα μας έχουν κατατάξει στην γ' ταχύτητα της Ευρώπης, δηλ. στα κράτη άγριας και απροκάλυπτης εκμετάλλευσης των λαών και των πλουτοπαραγωγικών πηγών τους. Πέρα από την “ανάσα αξιοπρέπειας” η λύση αυτή θα γεννήσει την ανάγκη άμεσης και ουσιώδους παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, που είναι και το κλειδί της ανεξαρτησίας και της πραγματικής κοινωνικής προόδου. Σε γεωστρατηγικό δε επίπεδο η Ελλάδα, ευρισκόμενη μεταξύ “ισλαμοφασιστών” και “νεοφιλελευθεροναζήδων” (ειλικρινά δεν μπορούμε να επιλέξουμε τι είναι λιγότερο κακό από αυτά τα δύο σύγχρονα παρανοϊκά αίσχη) δεν έχει πολλά να περιμένει από την αστεία στρατιωτικά και σε πολιτική Ε.Ε. . Είναι βέβαιο ότι το νέο πλαίσιο επιρροών και συμμαχιών, που θα προκύψει από την λύση αυτή, θα μας θωρακίζει πιο αποφασιστικά και ισχυρότερα από ότι το “τίποτα” της Ε.Ε., που πρόσφατα αποδείχθηκε στην διαμάχη Κύπρου – Τουρκίας για την ΑΟΖ . Παραγωγική ανασυγκρότηση της Ελλάδας δεν μπορεί να υπάρξει με αυτή την Ε.Ε. και με τις πολιτικές της. Αν δει κάποιος τις παραγωγικές στατιστικές της χώρας μας το 1981 και τις συγκρίνει με τις φετινές, θα καταλάβει εύγλωττα πόσο πολύ μειώθηκε το παραγωγικό αποτύπωμα της χώρας μας, από την συμμετοχή στην Ε.Ο.Κ./Ε.Ε. και τις πολιτικές που επιβλήθηκαν, η δε χώρα μας ήλθε σε αυτή την θέση αποικίας λόγω των πολιτικών αυτών και της παραγωγικής της υστέρησης.

        Η Κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν μπορεί να κάνει πίσω στο παραμικρό. Ηδη έχει κάνει όσες υποχωρήσεις μπορούσε σε σχέση με τα προεκλογικά της δεδομένα. Εάν κάνει και άλλες υποχωρήσεις σε εφαρμογή της πιο πάνω οριζόμενης 2ης λύσης, δεν θα έχει λόγο ύπαρξης, αφού θα έχει ταυτιστεί με τις προηγούμενες, τις  μνημονιακές κυβερνήσεις. Θα χαθεί κάθε ειδοποιός διαφορά και θα αυτο-ευτελιστεί, εξευτελίζοντας και την έννοια “αριστερά” στην Ελλάδα. Σε επίπεδο δε κοινωνίας θα επέλθει ακραία απογοήτευση και απόγνωση. Μπορούμε να κερδίσουμε στην κομβική αυτή διαπραγμάτευση μόνο ως αποφασισμένοι “στασιαστές”, μόνο ως πολιτικά ανυποχώρητοι, μόνο αντιστεκόμενοι στην καταστροφή. Ο,τι άλλο θα συγκροτεί μία νέα τραγωδία για την Ελλάδα. Μία εύγλωττη απάντηση στο εσωτερικό και στο εξωτερικό θα ήταν και η έντιμη – καθαρή στάση με την επιλογή ΠτΔ, από πρόσωπα που δεν αποτελούν “χρεοκοπημένα μνημονιακά ρετάλια”.

        Οσο μας βλέπουν αποφασισμένους, τόσο περισσότερο θα αρχίζουν οι διαρροές και οι υπεκφυγές από το μπλοκ της Γερμανίας. Ολο και περισσότεροι κάποιοι θα αρχίζουν να βλέπουν ένα ζοφερό μέλλον για τους εταίρους και την εταιρεία που λέγεται Ε.Ε. και θα προσπαθούν να οχυρωθούν και να κατοχυρώσουν, αν όχι να επαυξήσουν την επιρροή τους. Στο κάτω – κάτω ο ελληνικός λαός οφείλει έστω έτσι να μάθει ποιοι τον σέβονται πραγματικά και ποιοί τον στηρίζουν στην σύγχρονη ιστορική του πορεία.

                                                                                  - ΙΙ -

        Η “Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα” - μέσο διαπραγμάτευσης και οικονομικής σταθερότητας (πληρέστερη ανάλυση) 

       

        Ως κίνημα πιστεύουμε ότι κάπου μέσα στις ημέρες αυτές θα πρέπει να υιοθετηθεί και να διαρρεύσει, ακόμα και στην διαπραγμάτευση η σκέψη της Ελλάδας να υιοθετήσει ανταλλακτική μονάδα ως μέσο εσωτερικής συναλλαγής. Η “ΕΑΜ” (εθνική ανταλλακτική μονάδα) όπως την αποκαλούμε, ως εσωτερικό μέσο λήψης προϊόντων και υπηρεσιών, παράλληλα με το Ευρώ, θα τους κάνει να καταλάβουν ότι υπάρχουν διέξοδοι άλλοι από το GREXIT και την χρεοκοπία με την οποία μας απειλούν και ότι δεν μπορούμε να εκβιαστούμε σε δύο λύσεις : εντός Ευρώ ή εκτός Ευρώ.

Αναφερόμαστε αναλυτικότερα στα χαρακτηριστικά της ΕΑΜ για να γίνουμε καλύτερα κατανοητοί:

        Η ΠΡΟΤΑΣΗ : ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ (ΕΑΜ)

Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, το κίνημά μας, πρότεινε πριν χρόνια την έκδοση από το κράτος της Εθνικής Ανταλλακτικής Μονάδας (ΕΑΜ), προσδιορίζοντας απόλυτα την σωτήρια λειτουργία της για την εθνική μας οικονομία και την ανακούφιση όσων ευρωπαϊκών λαών βλέπουν δυσβάστακτη για αυτούς την στήριξη της Ελλάδας. Είναι βέβαιο ότι πολλοί ευρωπαϊκοί λαοί θα κληθούν σε νέα μέτρα λιτότητας με το πρόσχημα της σωτηρίας της Ελλάδας. Ανεξάρτητα από το εάν η καλύτερη ίσως κατάσταση της οικονομίας τους οφείλεται εν πολλοίς ή εν ολίγοις στην απομύζηση και των κόπων του ελληνικού λαού ή στην εσκεμμένη παραγωγική του αδρανοποίηση και απαξίωση, θα πρέπει όλοι ως Ελληνες, να έχουμε κατά νου και τους λαούς (μόνο τους λαούς) της Ευρώπης.

          Οριοθετώντας και προσδιορίζοντας την Εθνική Ανταλλακτική Μονάδα αναφέραμε τα ακόλουθα ως βασικές αρχές:

α)      Η ΕΑΜ εκδίδεται από το ελληνικό κράτος ή από ευρύτατο συγκροτούμενο κοινωνικό αυτοδιοικούμενο φορέα και κυκλοφορεί με την ευθύνη του, αλλά όχι με την εγγυητική ευθύνη του ελληνικού κράτους, ώστε να μην θεωρηθεί νόμισμα. Αλλωστε η εγγυητική ευθύνη του ελληνικού κράτους είναι ένα σύντομο ανέκδοτο. Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να συζητηθεί και η άυλη μορφή της ΕΑΜ (σύμφωνα με όσα έχουν εκθέσει ήδη για το “άυλο χρήμα”. Εάν λάβει εκτυπωμένα υλικά χαρακτηριστικά θα έχει εικόνα και τύπο αντίστοιχο με τα συνηθισμένα νομίσματα. Πάνω της θα είναι γραμμένο «ΑΝΤΑΛΛΑΣΣΕΤΑΙ ΜΕ ΑΓΑΘΑ ΚΑΙ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΑΞΙΑΣ ΕΝΟΣ (1) ΕΥΡΩ» (σ.σ. ή ανάλογα με την αξία κάθε τίτλου) και «ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ».

Η ΕΑΜ θα κυκλοφορεί παράλληλα με το Ευρώ, το οποίο θα παραμείνει το επίσημο νόμισμα της χώρας και η βάση της συναλλαγματικής ισοτιμίας και των αντίστοιχων συναλλαγών. Κατά συνέπεια η χώρα δεν αλλάζει επίσημο νόμισμα, δεν φεύγει από το Ευρώ (για να μην τρομοκρατούνται ή τρομοκρατούν κάποιοι). Ούτε βεβαίως μπορούν να μαζέψουν τα ελληνικά Ευρώ ή να τα ακυρώσουν καθώς η χώρα αντάλλαξε με Ευρώ τις δραχμές της, κατά της καταστροφική είσοδό της στο ενιαίο νόμισμα.

β)      Η ΕΑΜ δεν αποτελεί επίσημα νόμισμα και δεν αποκαλείται νόμισμα (ώστε να μην θιγεί η υπόσταση του Ευρώ και δημιουργηθούν νέα προβλήματα), αλλά είναι μόνο χρήμα, έχει αποκλειστικά χρηστικό προορισμό και φύση. Το Ευρώ παραμένει το επίσημο νόμισμα της χώρας και αυτό που χρησιμοποιείται στις διεθνείς συναλλαγές και (παράλληλα) στις εσωτερικές συναλλαγές.

γ)      Η ΕΑΜ κυκλοφορεί παράλληλα με το Ευρώ και με ισοτιμία ένα προς ένα, για να μην υπάρχει άλλου τύπου εσωτερική λειτουργική ασάφεια και για να διασφαλίζει την χρηστική της εσωτερική αξία.

δ)      Η ΕΑΜ επιτελεί στην εσωτερική λειτουργία της οικονομίας ουσιαστικό ανταλλακτικό ρόλο χρήματος (όχι νομίσματος). Οι συναλλαγές γίνονται και με το «νόμισμα» (Ευρώ) και με την ΕΑΜ. Το κράτος μπορεί, επί παραδείγματι, να καταβάλει τους μισθούς και τις συντάξεις και σε Ευρώ και σε ΕΑΜ με την αναλογία που θα αποφασιστεί. Με την ΕΑΜ θα μπορεί να γίνει κάθε εσωτερική συναλλαγή. Αυτό άμεσα θα δημιουργήσει ένα απόθεμα σε Ευρώ, ώστε να εξυπηρετηθούν τα δάνεια της χώρας (τονίζουμε : στο πραγματικό τους ύψος, το οποίο θα πρέπει να διεκδικηθεί), να κινηθεί η οικονομία και να υπάρξει η οικονομική βάση για πολιτική πραγματικής ανάπτυξης.  

ε)       Η ΕΑΜ είναι λειτουργικά και νομικά αποψιλωμένη από κυρίαρχα χαρακτηριστικά του νομίσματος: δεν τοκίζεται, δεν αποτελεί συνάλλαγμα, δεν τελεί υπό την εγγύηση κανενός κράτους. Η ΕΑΜ είναι συνεπώς «χρήμα», αλλά δεν είναι «νόμισμα» και η εννοιολογική διαφορά των ανωτέρω είναι σαφής, καθώς το «χρήμα» έχει χρηστική μόνο αξία και προορισμό, ενώ το «νόμισμα» περικλείει νομιζόμενη, τεκμαρτή αξιακή συγκρότηση κεφαλαιουχικής φύσης.   Τα κύρια χαρακτηριστικά αυτά έχουν σαφή πολιτικό και λειτουργικό υπόβαθρο και προορισμό.

στ)    Η ΕΑΜ δεν αποτελεί συνάλλαγμα - δεν κυκλοφορεί στο εξωτερικό. Με το να μην αποτελεί συνάλλαγμα η ΕΑΜ προστατεύεται από τις επιθετικές πληθωριστικές και μη υποτιμήσεις και διατηρεί την εσωτερική της σταθερή ανταλλακτική αξία.  

ζ)       Η ΕΑΜ κατατίθεται σε τράπεζες, αλλά δεν επιτρέπεται ο δανεισμός της με τόκο. Ο μη τοκισμός (παρά την δυνατότητα κατάθεσης) ενισχύει την ουσιαστική ανταλλακτική χρηστική δομή της και την απαλλάσσει από τον «τοκογενή» πληθωρισμό.

       ΟΙ ΕΠΙΜΕΡΟΥΣ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ: ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΑΜ

          Πέραν των ανωτέρω και μεταξύ πολλών άλλων για την έκδοση της ΕΑΜ επισημαίνουμε τα ακόλουθα:

        Ουσιαστικά η ΕΑΜ είναι μία “ιδέα” (ας χρησιμοποιήσουμε και εμείς τον Πλάτωνα, παρά τις θεμελιώδεις διαφωνίες μας). Άλλωστε “ιδέα” και “εφεύρεση” είναι και το σύγχρονο νόμισμα. Σας καλούμε να σκεφτείτε και τον τρόπο λειτουργίας της κοινωνίας και του νέου χρήματος - ανταλλακτικής μονάδας. Κατά την γνώμη μας κανένα άμεσο πρόβλημα ουσίας δεν πρόκειται να προκύψει. Άλλωστε, οι περισσότερες οικονομίες του πλανήτη λειτουργούν ουσιαστικά με το σύστημα του διπλού, τριπλού, τετραπλού ή πολλαπλού νομίσματος (όπως γινόταν και πριν την εισαγωγή του Ευρώ στην Ελλάδα, ιδίως στις τουριστικές περιοχές).

        Αντίθετα, η λύση αυτή θα εξελίξει την ελληνική παραγωγικότητα και θα αναγκάσει σε παραγωγική στροφή την ελληνική οικονομία, δίνοντάς της και ένα επιπλέον ανταγωνιστικό πλεονέκτημα κόστους.

        Είναι βέβαιο ότι με την λύση αυτή ο διπλασιασμός του κυκλοφορούντος χρήματος θα προκαλέσει άμεση αναθέρμανση της ελληνικής οικονομίας.

        Είναι επίσης βέβαιο ότι το ανωτέρω σχήμα προφυλάσσει από τις πληθωριστικές αυξητικές τάσεις στον δείκτη τιμών καταναλωτή και θα πρέπει απαραίτητα να συνδυαστεί με μία σοβαρή και αυστηρή νομοθεσία κατά της αισχροκέρδειας (που και αυτή δεν προσκρούει, αλλά είναι σύμφωνη με τις ευρωπαϊκές συνθήκες που και προστατεύουν και τους πολίτες, π.χ. Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης – Ενοποιημένη Συνθήκη Ε.Ε., και απαγορεύουν την καταχρηστική άσκηση των δικαιωμάτων).

        Η ΤΥΧΗ ΤΥΧΟΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΑΜ

        Μη αποκαλώντας νόμισμα και αποστερώντας την “Ανταλλακτική Μονάδα” από τα ανωτέρω χαρακτηριστικά του νομίσματος, όποιος σταθεί στο τυπικό μέρος των ευρωπαϊκών συνθηκών, θα πρέπει πρωτίστως να διεξαγάγει ένα πολυετή νομικό αγώνα και ένα ακόμα πιο πολυετή ουσιαστικό αγώνα για να δοθεί ή να μην δοθεί ο χαρακτηρισμός νόμισμα στην “Ανταλλακτική Μονάδα”. Πολλά χρόνια μετά, το πιο πιθανό θα είναι να έχει συμβιβαστεί η διαφορά, ενώ η ΕΑΜ θα έχει ολοκληρώσει τον ζωοδότη κύκλο της. Υπάρχουν μία σειρά από διεθνείς συμβάσεις και πλούσια νομολογία των διεθνών δικαστηρίων που προστατεύουν τους ανθρώπους έναντι της κερδοσκοπίας. Εάν ανοίξουμε και την ουσία του ύψους των δανείων και των υποχρεώσεων που ανέλαβε η χώρα τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για τους δανειστές και τις κυβερνήσεις όργανά τους. Άλλωστε θα ήταν αδύνατο ουσιαστικά να μαζέψουν τα Ευρώ από την χώρα μας με βίαια μέσα και να τα πάρουν πίσω (όπως ίσως θα απαιτήσουν). Επισημαίνουμε ότι με την προσχώρηση στο Ευρώ διαθέσαμε σημαντικό εθνικό πλούτο (στην πραγματικότητα λογιστικές μονάδες δραχμής) στην έκδοσή του και ουσιαστικά ανταλλάξαμε τις δραχμές μας με τα Ευρώ που πήραμε. Σε κάθε περίπτωση, ούτε ακύρωση των «Ελληνικών Ευρώ» μπορεί να γίνει καθώς αυτά κυκλοφορούν σε όλη την Ευρώπη και σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη. Το κόστος ακύρωσης και ανταλλαγής θα ήταν υπερ-πολλαπλάσιο της αξίας των Ευρώ και της σκοπιμότητας μιας τέτοιας κίνησης και της διεθνούς αναστάτωσης που θα επέφερε.

        Όμως, οι “δανειστές” μας και οι εντολοδόχοι τους τίποτα από τα πιο πάνω δεν μπορούν και δεν πρόκειται να πράξουν. Η λύση της έκδοσης Ανταλλακτικής Μονάδας από την Ελλάδα, τους ευνοεί πολλαπλά, διασφαλίζει τα συμφέροντά τους και ηρεμεί τον καπιταλισμό από ένα τεράστιο πανικό χρέους και χρεοκοπίας – πτώχευσης της Ελλάδας και μη πληρωμής του “χρέους” της.

        Πρώτα από όλα, με την λύση αυτή δεν εξερχόμαστε τυπικά και ουσιαστικά από το Ευρώ και την Ευρωζώνη, αφού το Ευρώ θα συνεχίσει να κυκλοφορεί και να αποτελεί το νόμισμα της Ελλάδας (ούτε του δημιουργούμε πληθωριστικό πρόβλημα), ούτε μπορούν πλέον να μας απειλήσουν πως θα μας αναγκάσουν σε έξοδο. Αποφεύγουν συνεπώς και την συναλλαγματική κρίση, την κατάρρευση του Ευρώ και της Ευρωζώνης, αυτήν που φοβούνται, εάν η Ελλάδα εξέλθει της ευρωζώνης και όσα θα επακολουθήσουν για τις δικές τους οικονομίες και “αγορές”.

Αποφεύγουν, επίσης, τον φόβο και την αγωνία της κατά την εκτίμησή μας βέβαιης ελληνικής χρεοκοπίας – τυπικής πτώχευσης (η ουσιαστική έχει ήδη επέλθει)και τα αμέσως αρνητικά αποτελέσματα στις δικές τους οικονομίες και κοινωνίες.

        Με το χρηματικό πλεόνασμα σε Ευρώ που θα δημιουργηθεί, διασφαλίζουν όλοι την αποπληρωμή των δανείων. Επέρχεται συνεπώς διασφάλιση των δανείων και ηρεμία στις “αγορές” (για το θέμα αυτό δείτε και κατωτέρω στο επόμενο κεφάλαιο).

        Παράλληλα, παύουν να έχουν τις εσωτερικές αντιρρήσεις των κοινωνιών τους και την ανάγκη δανεισμού της Ελλάδας. Τα χρήματα αυτά μπορούν πλέον να τα διαθέσουν για τους δικούς τους σκοπούς και για τις δικές τους κοινωνίες ... .

        Είναι συνεπώς σαφές ότι δεν μπορούν πειστικά να μην συμφωνήσουν καθώς η λύση αυτή τους συμφέρει πολύπλευρα, αφού παύουν οι επισφάλειες, ο αναβρασμός, οι υποχρεώσεις στήριξης, ο φόβος της πτώχευσης – χρεοκοπίας και μη πληρωμής των ελληνικών ομολόγων και αποδεσμεύονται από εκατοντάδες προβλήματα που είναι πλέον ορατά και για τους ίδιους, υπό το φάσμα μιας αδύνατης και υπό συνεχή αναβρασμό Ελλάδας – βόμβας στα θεμέλια του οικοδομήματος. Αντί για το ¨πτωχεύουμε, επαναστατούμε και δεν σας πληρώνουμε” είναι βέβαιο ότι η λύση αυτή τους δίνει μια σοβαρή ελπίδα … .

        Επισημαίνουμε επίσης ότι το Ευρώ, το οποίο και θα παραμείνει το επίσημο νόμισμα της χώρας και η βάση της συναλλαγματικής ισοτιμίας και των αντίστοιχων συνδιαλλαγών. Κατά συνέπεια η χώρα δεν αλλάζει επίσημο νόμισμα, δεν φεύγει από το Ευρώ (για να μην τρομοκρατούνται ή τρομοκρατούν κάποιοι). Ούτε βεβαίως μπορούν να μαζέψουν τα ελληνικά Ευρώ ή να τα ακυρώσουν καθώς η χώρα αντάλλαξε με Ευρώ τις δραχμές της, κατά την καταστροφική είσοδό της στο ενιαίο νόμισμα.

        Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΕΑΜ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

        Επισημαίνουμε επίσης, ότι οι άνθρωποι, οι πολίτες αυτής της χώρας, όπως και οι άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, έχουν ανάγκη από αγαθά. Λίγο ενδιαφέρει τον εργαζόμενο, τον συνταξιούχο, τον ελεύθερο επαγγελματία, τον οποιοδήποτε απλό άνθρωπο η εκμετάλλευση του χρήματος μέσα από τοκογλυφικούς κερδοσκοπικούς μηχανισμούς. Αυτό που ενδιαφέρει τους ανθρώπους στην Ελλάδα και σε όλο τον πλανήτη είναι η προμήθεια αγαθών και η λήψη αναγκαίων υπηρεσιών. Οι άνθρωποι ενδιαφερόμαστε για την κάλυψη των βιοτικών αναγκών μας και λίγο μας ενδιαφέρει εάν αυτό στην οικονομία του καπιταλισμού γίνεται με Ευρώ, Δολάρια, Γιέν, Γουάν, Δραχμές ή με άλλα νομίσματα, τα οποία στην ουσία είναι απλά βαμβακόχαρτα ή άχρηστα ως αγαθά μέταλλα.

        Εάν, συνεπώς, ο μισθός του δημοσίου υπαλλήλου καταβάλλεται ο μισός σε Ευρώ και ο υπόλοιπος σε ανταλλακτικές μονάδες, με τις οποίες μπορεί να προμηθευτεί τα ίδια αγαθά, λίγο ή καθόλου τον νοιάζει πως θα αποκαλείται το μέσο - χρήμα και αυτό δεν έχει καμία πραγματική συνέπεια στην ζωή του.  Αντίθετα, με την ρύθμιση αυτή, με την έκδοση ανταλλακτικής μονάδας, δεν θα υπάρξουν και δεν θα μπορούν να αιτιολογηθούν με φόβο και τρομοκρατία μειώσεις στον μισθό των υπαλλήλων και κανενός εργαζομένου ή συνταξιούχου.

        Ουσιαστικά, η λύση της ΕΑΜ, πολλαπλασιάζει άμεσα την εσωτερική κυκλοφορία χρήματος, δημιουργεί συνθήκες παραγωγικής ανάταξης της οικονομίας, συνθήκες παραγωγικής ανταγωνιστικότητας και αυξάνει τα αποθέματα του κράτους σε Ευρώ, η ανάγκη χρήσης του οποίου υποπολλαπλασιάζεται, μειώνεται δραστικά. Σύντομα το κράτος θα μπορεί να αποπληρώνει τα χρέη του και να χρηματοδοτήσει την συλλογική κοινωνική παραγωγική δραστηριότητα, ενώ ταυτόχρονα ελέγχει και μειώνει τις αθρόες εμπορικές εισαγωγές. Αντί λοιπόν οι ανάγκες του κράτους σε Ευρώ για μισθούς, συντάξεις και προμήθειες να είναι Χ, θα είναι πλέον Χ/2 (τουλάχιστον).  

        Αντίστοιχα, θα υπάρχει και συναλλαγματική επάρκεια από το πλεόνασμα των Ευρώ, η οποία θα εμπλουτίζεται και θα ενισχύεται από τον τουρισμό και τις άλλες εξαγωγικές δραστηριότητες, ώστε η χώρα να μην οδηγηθεί σε εισαγωγική εμπορική απομόνωση. Ίσως κάποιοι μεγαλοκεφαλαιούχοι να χρειαστεί να κάνουν θυσίες στην παρουσία τους στην “λίστα Forbes”, αλλά ο λαός αυτής της χώρας θα έχει περισώσει πολλά, θα μπορεί να επιβιώσει και να ελπίζει δημιουργώντας ένα καλύτερο μέλλον.

        Πρέπει να τονίσουμε ότι καθώς το νόμισμα στον σύγχρονο καπιταλισμό αποτελεί απλά μια λογιστική μονάδα υπολογισμού χωρίς υλικό αντίκρισμα ανταλλαγής, η λύση στο σύγχρονο πρόβλημα της Ελλάδας, με το οποίο μας εκβιάζουν όλους, είναι στην βάση της απλή.

        Το βασικό ζητούμενο είναι ο πολλαπλασιασμός μιας λογιστικής αξίας, μιας εικονικής μονάδας ανταλλαγής και αυτό μπορεί σε μία κοινωνία και ένα κράτος να είναι αποτέλεσμα κρατικής απόφασης ή κοινωνικής συμφωνίας ή αμφοτέρων.

        Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι σε μία οικονομία που δεν παράγει, ο χρόνος ύπαρξης και λειτουργίας της ΕΑΜ θα εξαρτηθεί από το κλάσμα Συνολικό Διαθέσιμο Ενεργητικό σε Ευρώ/έλλειμμα ισοζυγίων + αποπληρωμή δανείων. Αυτός ο σχεδιασμός πρέπει να υπάρχει από την αρχή. Όταν ο μεταβατικός βίος της ΕΑΜ τελειώσει τότε ο ελληνικός λαός θα πρέπει να πάρει ο ίδιος την απόφαση για το νόμισμά του ή για το χρήμα του και κυρίως θα πρέπει να έχει δημιουργήσει από πριν τις συνθήκες συλλογικής παραγωγικής αυτάρκειας ήτοι της ουσιαστικής εθνικής ανεξαρτησίας. Για την δημιουργία της συλλογικής παραγωγικής οντότητας, όχι μόνο έχουμε εργαστεί, αλλά και έχουμε προσφέρει τα μοναδικά εφικτά και ουσιαστικά μοντέλα οργάνωσης και παραγωγής.

          Όσο για τις κοινωνίες με κέντρο τον άνθρωπο, που σχεδιάσαμε και προσδοκούν χιλιάδες άνθρωποι, αυτές θα βρεθούν μπροστά μας στα επόμενα χρόνια ως ανάγκη αυτοσυντήρησης της ανθρωπότητας απέναντι στην φρενοβλάβεια, την ανθρωποφαγία και την βαρβαρότητα του κερδοφρενικού συστήματος.

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ: ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ