Από το Γυμνάσιο Οιχαλίας Τρικάλων, η νικήτρια του φετινού διαγωνισμού της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης με θέμα το νερό που διοργάνωσαν τα ΕΛΤΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 42ος  ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΕΠΙΣΤΟΛΙΚΩΝ ΕΚΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΠΤΕ

Η 14χρονη μαθήτρια Άννα – Μαρία Σακελλαρίου από το Γυμνάσιο Οιχαλίας Τρικάλων, είναι η πανελλήνια νικήτρια του 42ου Διεθνούς Διαγωνισμού Επιστολικών Εκθέσεων 2013 της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης (ΠΤΕ) που οργάνωσαν τα ΕΛΤΑ, με θέμα «Γράψτε μία επιστολή στην οποία θα εξηγείτε γιατί το νερό είναι πολύτιμο».  Η έκθεση της Άννας - Μαρίας ξεχώρισε, ως η καλύτερη, ανάμεσα σε εκθέσεις εκατοντάδων μαθητών από όλη τη χώρα και ήδη ταξιδεύει στη Βέρνη, έδρα της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης, για να εκπροσωπήσει τη χώρα μας.

 

Σημειώνεται ότι τα Ελληνικά Ταχυδρομεία συμμετέχουν κάθε χρόνο στο Διεθνή αυτό διαγωνισμό που θεσμοθετήθηκε το 1969 στο Τόκιο. Μέσω του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, τα ΕΛ.ΤΑ. καλούν τους μαθητές των Γυμνασίων της χώρας να συμμετάσχουν με τις εκθέσεις τους στο διαγωνισμό. Η επιλογή της καλύτερης έκθεσης γίνεται από ειδική επιτροπή του Υπουργείου και αποστέλλεται στο Διεθνές Γραφείο της ΠΤΕ.

Η έκθεση-επιστολή της Άννας – Μαρίας Σακελλαρίου, έχει παραλήπτες τους πολίτες των εθνών και τους απευθύνεται ως εξής:

«Αγαπητέ κάτοικε της γης,

          Σ’ αυτό το μακραίωνο ταξίδι της ζωής είμαστε συμπορευτές. Αλληλένδετα δεμένοι ο ένας με τον άλλον, τη φύση, τα ζώα, το νερό. Σχηματίζουμε έτσι μία αλυσίδα. Αν σπάσει ένας κρίκος, θρύψαλα η ζωή. Στάχτη στον άνεμο το μέλλον. Καμένο. Γκρι. Τρυπάει τα μάτια αν το κοιτάξεις. Η ψυχή δε βαστά. Κοιτάς άλλού. Κι εκεί το ίδιο θέαμα. Όπου και αν στρέψεις το βλέμμα, η κατάσταση που αντικρίζεις παραμένει ίδια. Παντού καταστροφή, πόνος και δίψα. Δίψα για αύριο. Δίψα για νερό…Αλήθεια, αγαπητέ συμπολίτη, μπορείς να φανταστείς ένα αύριο χωρίς νερό; Για κάποιες χώρες είναι η ωμή πραγματικότητα.

Για κάποια παιδιά είναι δεδομένο.          

Εμείς τα βλέπουμε όλα αυτά. Τα ξέρουμε. Κι όμως!

Συνεχίζουμε να ρημάζουμε ασταμάτητα, να καταστρέφουμε ανελέητα, να χρησιμοποιούμε αλόγιστα, να κάνουμε καταχρήσεις, παρόλο που γνωρίζουμε τις συνέπειες».

Η Άννα – Μαρία συνεχίζει:

«Παλιά, το νερό ήταν καθαρό και άφθονο. Ανέβλυζε γάργαρο μέσα από μισοφαγωμένα βράχια βουνοπλαγιών για να ποτίσει φυτά και ψυχές. Νομίσαμε με το φτωχό μυαλό μας πως θα κρατήσει για πάντα.          

Έχει αρχίσει όμως αυτή η πηγή ζωής να μαδάει τα τελευταία της άνθη. Εμπιστευτήκαμε τη ζωή του στα χέρια μας χαρίζοντας ζωή σε μας.

Μα, αντί να το σεβαστούμε και να δείξουμε λίγη σκόνη αξιοπρέπειας, το καταχραστήκαμε. Το «αδειάσαμε» με το χειρότερο τρόπο.

Τώρα, μας κοιτάζει με σκοτεινά μάτια, δηλώνοντας έμμεσα τη διστακτική εμπιστοσύνη που μας έχει. Θέλει να μας ξαναεμπιστευτεί αλλά δεν το αφήνουμε. Σχεδόν παλεύουμε για τον αφανισμό του!

Χαρακτηρίζεται από πολλούς «πετρέλαιο του μέλλοντος», λόγω της συνεχώς αυξανόμενης ζήτησής του, αποτελεί πλέον ανάλογο ποσό με την έλλειψή του και αρχίζει να γίνεται μήλο της Έριδος σε πολιτικές διενέξεις και διαμάχες χωρών. Έλος, βάλτος, αλυκή, λέξεις που ξεχνιούνται, υγρότοποι που χάνονται…»

Και καταλήγει:

«Είμαστε η γενιά που έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων ή να ολοκληρώσει την καταστροφή του περιβάλλοντος. Αν δεν πάρουμε τη σωστή απόφαση, τα παιδιά μας θα το πληρώσουν ακριβά. Οι ισορροπίες στη φύση είναι λεπτές και η γυάλινη αρμονία θρυμματίζεται εύκολα.

Οι λύσεις βρίσκονται στο παρόν. Ας μη μείνουμε σ’ αυτό που χάθηκε, μα σ’ αυτό που απομένει. Το μέλλον ξεκινάει τώρα!

Ας φυτέψουμε το σπόρο που θα γεννήσει μέσα μας νέα στάση ζωής. Αν αφυπνιστεί η παγκόσμια συνείδηση και οι λέξεις γίνουν έργα, ο σιγανός ψίθυρος φλοίσβου του καθενός, θα μετατραπεί σε ηχηρή κραυγή του ωκεανού. Οι σταγόνες της βροχής θα πάψουν να είναι χρωματισμένες με σιωπή και απορία.

Το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε απ’ τους γονείς μας.

Το δανειστήκαμε απ’ τα παιδιά μας.

Με ελπίδα, Σακελλαρίου Άννα-Μαρία»

Η έκθεση της Άννας – Μαρίας Σακελλαρίου, δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα των ΕΛΤΑ.