Κείμενο – Φωτο: Γιάννης Βέλλης
Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι ένας καλός λόγος για "να πάρεις τα βουνά", να γνωρίσεις εκκλησιές, μοναστήρια, ιερά μέρη.
Με πιάνει έντονα κάποιες φορές -αν και δεν χαρακτηρίζομαι ως υπόδειγμα χριστιανού, σύμφωνα με τα πρότυπα τα καθορισμένα- αλλά το περιορίζω -ίσως και λόγω έλλειψης χρόνου ή μέσου- σε κοντινές εκκλησίες, παρεκκλήσια της γειτονιάς μου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση η επίσκεψη μου, ήταν για να ξεφύγω από την καθημερινότητα, φωτογραφίζοντας παράλληλα ότι κρίνω όμορφο, διαφορετικό, ενδιαφέρον. Στο κάτω κάτω απαγορεύσεις σ' αυτά δεν έχουν μπει ακόμα στον τόπο μας ή εισιτήρια εισόδου, ως μνημεία...
Με φίλο κι ένα παλιό αυτοκίνητο που "πήγαινε" περισσότερο από την καλή θέληση του οδηγού, την εμπειρία του, αφού τα χρόνια ζωής του, το έκαναν αδιάφορο ακόμα και για απόσυρση, πήραμε τους δρόμους της ορεινής Μουργκάνας, δρόμοι όχι από τους καλύτερους για να μην αναφερθώ με χειρότερες εκφράσεις.
Έτσι μετά το κατέβασμα από εκεί, με ενδιαφέρουσες φωτογραφίες, εντυπώσεις, ότι άλλο μπορεί να σου αφήσει το ορεινό τοπίο, πηγαίνοντας προς το δημοτικό διαμέρισμα του Αγίου Νικολάου Φιλιατών Θεσπρωτίας, επισκεφτήκαμε στο Φαρμακοβούνι -οκτώ χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης των Φιλιατών- το μοναστήρι, Ιερά Μονή Γηρομερίου. Ένα παλιό μοναστήρι, διαφορετικό, σαν καστροπολιτεία έμοιαζε. Αφού το γυρίσαμε σε όλους τους χώρους του, τράβηξα φωτογραφίες εξωτερικές, αλλά και στο εσωτερικό του. Όμως μόνο η συγκεκριμένη μου άρεσε περισσότερο. Γιατί δεν πρόδιδε το σκοπό του κτίσματος...
Ο καθένας όταν τη βλέπει, "βλέπει" τα δικά του πράγματα που θέλει να δει και έτσι πρέπει να γίνεται, για να μένει ηομορφιά μιας φωτογραφίας διαχρονική, ζωντανή.Αν περάσετε από Ηγουμενίτσα ή Φιλιάτες, αξίζει μια βόλτα από εκεί. Είναι αρκετά κοντά. Αν δεν είσαστε τόσο χριστιανοί, πάλι αξίζει, θα αποζημιωθείτε από την ομορφιά τόσο του μοναστηριού ως κτίσμα, αλλά και τα καταπράσινα μέρη δίπλα του. Το μοναστήρι έγινε από τον Όσιο Νείλο τον Εριχιώτη (1228 μ.Χ. -1334 μ.Χ.).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου