Δείτε τα video
Πέρδικα Ιωαννίνων
Η Πέρδικα Ιωαννίνων είναι χωριό στο δήμο Δωδώνης νομού Ιωαννίνων και βρίσκεται 23 χιλιόμετρα νότια από την πόλη των Ιωαννίνων.
Κοινότητα
Η κοινότητα του χωριού αποτελείται από περίπου 150 μόνιμους κατοίκους και 300 εγγεγραμμένους. Οι ασχολίες των κατοίκων παλαιότερα ήταν η κτηνοτροφία και τα λατομεία πέτρας. Σήμερα λόγο της διέλευσης σε κοντινή απόσταση της Εγνατίας και της Ιωνίας οδού, έχει μια καλή προσβασιμότητα στην υπόλοιπη χώρα.
Κλίμα
Το κλίμα στη Πέρδικα Ιωαννίνων είναι εξαιρετικό σε σχέση με αυτό της υπόλοιπης κοινότητας Ιωαννίνων. Χωρίς υγρασία και με αρκετή ηλιοφάνεια. Δηλαδή το κλίμα είναι ξηρό Μεσογειακό.
Λαογραφικό Μουσείο
Από το 1995 έγινε μία μεγάλη προσπάθεια δημιουργίας κατάλληλων χώρων για φιλοξενία ιστορικών αντικειμένων και ευρημάτων. Σήμερα τα συγκερκριμένα στεγάζονται στο σχολείο της Πέρδικας το οποίο υπέστη ανακαίνιση το 2007. Στους χώρος αυτούς πραγματοποιούνται επισκέψεις σχολείων, ώστε τα παιδιά να μπορέσουν να καταλάβουν και να ερμηνεύσουν τη χρησιμότητα των εργαλείων που εξυπηρετούν τις ανάγκες τις καθημερινής ζωής. Επίσης σε αυτό το πλαίσια εξερεύνησης της ζωής του χωριού υπάρχουν και πέτρινα κτίσματα. Το καθένα από αυτά αντιπροσωπεύε το χώρο ενός τσοπάνη, ενός αμπελουργού και φούρναρη. Φιλοξενούνται απίσης στο χώρο του μουσείου φωτογραφίες και απομεινάρια από το δεύτερο και πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, όπως για παράδειγμα εφημερίδες της εποχής.
Επίσκεψη
Η επίσκεψη στην επαρχία της Πέρδικας, μπορεί να συνδυαστεί με επίσκεψη στο ιστορικό χώρο του Εμίν Αγά και ύστερα με τις υπέροχες πηγές του ποταμού Λούρου και τους νερόμυλους.
Η Δημοτική Ενότητα Αγίου Δημητρίου σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011 έχει μόνιμο πληθυσμό 4.566 κατοίκους και αποτελείται από τις εξής τοπικές κοινότητες:
- Τοπική Κοινότητα Αβγού
- Τοπική Κοινότητα Αγίας Τριάδος
- Τοπική Κοινότητα Βαρλαάμ
- Τοπική Κοινότητα Βουλιάστης
- Τοπική Κοινότητα Επισκοπικού
- Τοπική Κοινότητα Θεριακησίου
- Τοπική Κοινότητα Κοπάνης
- Τοπική Κοινότητα Κουκλεσίου
- Τοπική Κοινότητα Κρυφοβού
- Τοπική Κοινότητα Μελιάς
- Τοπική Κοινότητα Μουσιωτίτσης
- Τοπική Κοινότητα Μυροδάφνης
- Τοπική Κοινότητα Πέρδικας
- Τοπική Κοινότητα Πεστών
- Τοπική Κοινότητα Ραβενίων
- Τοπική Κοινότητα Σερβιανών
- Τοπική Κοινότητα Τερόβου
- Τοπική Κοινότητα Σκλίβανης
Πρόκειται για τον πρώην Δήμο Αγίου Δημητρίου ήταν δήμος του νομού Ιωαννίνων που συστάθηκε με το πρόγραμμα Καποδίστριας από τη συνένωση παλαιότερων κοινοτήτων της περιοχής, που αποτέλεσαν στη συνέχεια τα δημοτικά διαμερίσματα του δήμου. Λειτούργησε την περίοδο 1999 -2010 οπότε και καταργήθηκε με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης και εντάχθηκε στον νέο δήμο Δωδώνης. Βρισκόταν στο Νότιο ανατολικό τμήμα του νομού. Καταλάμβανε έκταση 231.473 στρεμμάτων και είχε (πραγματικό) πληθυσμό 6.502 κατοίκους. Έδρα του ήταν η Αγία Κυριακή.
Στην Τ.Κ.Πέρδικας της Δ.Ε. Αγίου Δημητρίου, από το 1995 μέχρι και σήμερα έγινε μια μεγάλη προσπάθεια, να δημιουργηθούν κατάλληλοι χώροι που θα φιλοξενήσουν τις πέτρινες κατασκευές του υπαίθριου μουσείου βιωματικής μάθησης,αλλά και το σχολείο που σήμερα φιλοξενεί το λαογραφικό τμήμα με τα εργαλεία λαϊκού πολιτισμού, ύστερα από τη μεγάλη παρέμβαση ανακαίνισης που πραγματοποιήθηκε το έτος 2007.
Οι χώροι που έχουν δημιουργηθεί είναι κατάλληλοι για επισκέψεις σχολείων όπου τα παιδιά μπορούν να δουν να πιάσουν, να δημιουργήσουν, να αναπτύξουν δραστηριότητες που εξυπηρετούν βασικές ανάγκες ζωής και να ερμηνεύσουν μόνοι τους τη χρηστικότητα των εργαλείων.
Το υπαίθριο μουσείο ποιμενικής ζωής, αποτελείται από πέτρινα κτίσματα χαρακτηριστικά υποτυπώδους ποιμενικού οικισμού της περιοχής Ολύτσικας και Ξηροβουνίου. Η ενασχόληση των μαθητών με αυτές τις δράσεις αφ' ενός μεν μας δίνει πληροφορίες για τον τρόπο ζωής πολλών αιώνων και αφ' ετέρου μέσω των χειροποίητων παρασκευασμάτων αντιλαμβάνονται την αξία της ανθρώπινης αυτονομίας. Το τελικό αποτέλεσμα είναι η ενίσχυση της αυτοπεποίθησής τους και η παιδαγωγική ψυχαγωγία.
Ο ποιμενικός οικισμός αναπτύσσεται κοντά στην περιοχή της βοσκής των ζώων, αποτελείται από οικήματα των τσοπαναραίων και οικήματα των ζώων, το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα είναι η αυτονομία ζωής, ως προς την παρασκευή τροφής και ένδυσης.
Το πρώτο οίκημα το καλύβι του τσοπάνη είναι κτισμένο με λαϊκό τρόπο λιθοδομής και περιλαμβάνει ένα χώρο που ο τσοπάνης με την οικογένειά του κοιμότανε αλλά και είχε την αυτονομία για τη διατροφή τους και τα εξαρτήματα για την παρασκευή του γάλακτος για τις βασικές ανάγκες της ζωής. Ο εξωτερικός χώρος είναι κτισμένος με απλή λιθοδομή (κιρχανάς, γιδομάντρι) για την προστασία και τη φύλαξη των ζώων, που πάντα οι τσοπαναραίοι τα είχαν δίπλα τους. Για την τροφή τους στον εξωτερικό χώρο μπορεί να δει κανείς τον παραδοσιακό φούρνο και τη γάστρα, ο τρόπος με τον οποίο οι τσοπαναραίοι είχαν μια αυτόνομη ζωή.
Το δεύτερο κτίσμα είναι ένα κτίσμα του αμπελουργού, που φιλοξενεί τη συσκευή παραγωγής τσίπουρου (άμβυκας, αποστακτήριο), το πατητήρι των σταφυλιών και όλα τα σχετικά σύνεργα, καθώς και τις αναγκαίες πληροφορίες, για τον αμπελουργό και το αμπέλι.
Το τρίτο κτίσμα είναι το κτίσμα που περιλαμβάνει τον κύκλο παραγωγής του ψωμιού, το κτίσμα αυτό έχει χαρακτηριστικά θερινής αγροικίας (σπιτοκάλυβο) και φιλοξενεί το εργαστήριο παραγωγής ψωμιού. Στο σπιτοκάλυβο αυτό υπάρχουν όλα τα στάδια του κύκλου του ψωμιού από το σιτάρι, μέχρι και το ψήσιμο του ψωμιού, στον εσωτερικό φούρνο που υπάρχει στο κτίσμα όπως ακριβώς ήταν τα κτίσματα στην περιοχή μας. Στους εσωτερικούς ώρους υπάρχουν αντίστοιχες φωτογραφίες για να παίρνουν τις
πληροφορίες τα παιδιά, αλλά και κείμενα για επεξήγηση.
Το τέταρτο κτίσμα είναι το κτίσμα των λατόμων (νταμαρτζίδες), είναι το κτίσμα που φιλοξενεί την ιστορία και τα εργαλεία των νταμαρτζίδων των κατοίκων της Πέρδικας στη δεκαετία του 1950, που η αποκλειστική τους απασχόληση ήταν η εξόρυξη πέτρας, για όλη την περιοχή αλλά και για την πόλη των Ιωαννίνων. Στον υπαίθριο εξωτερικό χώρο μπορεί να δει κανείς ακόμη και τη στρούγκα που ο τσοπάνης άρμεγε τα ζώα, τα αλώνια που γινόταν το άλεσμα των σιτηρών, το παραδοσιακό πηγάδι κ.λ.π.
Ο καινούργιος χώρος που πραγματοποιήθηκε η ανακαίνιση του σχολείου, φιλοξενεί τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι για την επιβίωσή τους κατά την περίοδο της προβιομηχανικής εποχής, χρηστικά εργαλεία που τα παιδιά μπορούν να τα πιάσουν ακόμη και να παρασκευάσουν αλεύρι με το χερόμυλο και να ερμηνεύσουν μόνοι τους τη χρηστικότητα των εργαλείων.
Στον ίδιο χώρο φιλοξενούνται εικόνες, φωτογραφίες και απομεινάρια από τον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τα παιδιά μπορούν να ξεφυλλίσουν και να διαβάσουν από τις 150, επανατυπωμένες εφημερίδες από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο 1940 - 1943, όπως ακριβώς ήταν ο τύπος της εποχής και έδινε τα γεγονότα. Τα επαγγέλματα που χάθηκαν και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Στο χώρο του σχολείου μπορούν τα παιδιά κατά ομάδες ναπαρακολουθήσουν σε οθόνη DVD προβολή «εμείς οι Έλληνες», DVD από τη Μικρασιατική Καταστροφή και πολλά άλλα θέματα για την προστασία του περιβάλλοντος κ.λ.π. δραστηριοτήτων.
Το χωριό Πέρδικα βρίσκεται 21Km από την πόλη των Ιωαννίνων με πολύ καλή πρόσβαση.Η επίσκεψη μπορεί να έχει και συνέχεια, με επίσκεψη στο Μουσείο Πολέμου Εμίν Αγά και συνέχεια στο συναρπαστικό τοπίο με τις υπέροχες πηγές του ποταμού Λούρου, και τους ανακαινισμένους νερόμυλους .
Λίγα λόγια από τους ιδρυτές.
Στην παρέα των παιδικών μας χρόνων, η περιέργεια και η εξερεύνηση περίσσευε. Τι να ανακαλύψεις όμως σε έναν πάμφτωχο τόπο; Πέτρες,πέτρες, πέτρες και αραιά που και που λίγο χώμα, ανακατεμένο με κεραμικά. Αργότερα καταλάβαμε ότι τα κεραμικά ήταν κομμάτια από αρχαία αγγεία, μια και το χωριό μας βρίσκεται πάνω σε έναν από τους αρχαίους δρόμους που οδηγούσαν στη Δωδώνη.
Περπατώντας στην κοιλάδα του ποταμού Άνω Λούρου, που βρίσκεται μεταξύ των βουνών του Ξηροβουνίου και του Τόμαρου (Ολύτσικα) βρίσκουμε ερειπωμένα σπίτια και μαντριά και καθώς ξυπνούσαμε τις κουκουβάγιες ακούγονταν, κανένα κουδούνι που απόμεινε στην γρεντιά ξεχασμένο από το νοικοκύρη του,που έφυγε στην ξενιτειά μετά τους πολέμους που ρήμαξαν την πατρίδα μας τον εικοστό αιώνα.
Μαζεύαμε ότι βρίσκαμε, άροτρα, σκουριασμένα χαλκώματα, πυροστιές, γάστρες, καζάνια, εργαλεία κ.λ.π.Αντικείμενα στοιχειωμένα από το χρόνο και τις σκιές των ανθρώπων μιας εποχής, που κάθε οικογένεια εξασφάλιζε την επιβιωσή της και την αυτονομία της χτίζοντας το σπίτι, το μαντρί για τα ζώα, παρασκευάζοντας την τροφή τους, φτιάχνοντας τα ρούχα τους, μιας εποχής που όλα γινόταν με το χέρι, με τον ιδρώτα και ίσως με καλή διάθεση, μιας εποχής που τα παιδιά εργαζόταν, πήγαιναν στο σχολείο και έπαιζαν, αναλάμβαναν ευθύνες από νωρίς στη ζωή τους.
Σκεφτήκαμε ότι μπορεί να είναι χρήσιμο για τη σημερινή εποχή, που τα παιδιά μένουν καθηλωμένα στις οθόνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών, να τους δείξουμε αυτά τα αντικείμενα, τη λειτουργία τους για τη ζωή και με αφορμή τη γνωριμία με έναν κόσμο που χάνεται, τον κόσμο της προβιομηχανικής εποχής, να προβληματιστούν, να δράσουν, να σκεφτούν, να παίξουν, .....
Έτσι ο βασικός σκοπός μας είναι η βιωματική μάθηση, με ευχάριστο τρόπο. Με αφορμή πάντα ένα χειροποίητο αντικείμενο το παιδί μπορεί μέσα από τις αισθήσεις του, να λειτουργήσει, να το φανταστεί στο πραγματικό του περιβάλλον, να του δώσει ένα νέο νόημα μέσω της τέχνης, στη σύγχρονη εποχή και για τη δική τους ζωή....
Για τη στέγαση όλων αυτών των αντικειμένων, την κατασκευή και την αναπαλαίωση κτισμάτων, σημαντική ήταν η συμβολή του ενός εκ των δύο ιδρυτών κ. Κώστα Ζιάκκα, ο οποίος συμμετείχε σε όλα τα επίπεδα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης από το έτος 1995 μέχρι και το έτος 2010. Το έργο αυτό ολοκληρώθηκε με την κατασκευή του υπαίθριου πέτρινου θεάτρου στο οποίο αρωγός ήταν ο Δήμος Αγίου Δημητρίου επι Δημαρχίας Χρήστου Παπαδήμα.
Οι ιδρυτές:Φώτης Δ. Γιωτάκης, Κώστας Π. Ζιάκκας
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα Μουσείου
Βιωματικό Λαογραφικό Μουσείο Πέρδικας
Α΄ Εκπαιδευτικό «μουσείο» προβιομηχανικής εποχής
«Μουσείο»: Διότι προσπαθούμε να διασώσουμε απομεινάρια από τη ζωή του παρελθόντος, να φανταστούμε την πορεία των ανθρώπων στο χώρο και το χρόνο και να κατανοήσουμε την εσωτερική και εξωτερική τους πραγματικότητα.
Εκπαιδευτικό: διότι επιθυμούμε να μάθουν κάτι τα παιδιά μικρά και μεγάλα μέσα από το βίωμα, το παιγνίδι, τη δράση, τη φαντασία και τη σκέψη. Να συνθέσουν την εικόνα και την πράξη.
Προβιομηχανική εποχή: Διότι όλα τα εκθέματα «έρχονται από μια περίοδο που όλα γίνονταν με το ανθρώπινο χέρι και είχαν «ψυχή»
Η Πέρδικα: Χωριό με πολύ πέτρα αντιπροσωπευτικό της κοιλάδας του ποταμού (Άνω) Λούρου.
Η Δωδώνη: Βρίσκεται μια ώρα δρόμο με τα πόδια απ' το χωριό το οποίο κατοικείται, σύμφωνα με μαρτυρίες, απ' την αρχαιότητα.
Τα Ιωάννινα: Η πλησιέστερη σύγχρονη πόλη, μέρος της οποίας χτίστηκε με πέτρα από τα νταμάρια της Πέρδικας μετά το Β' παγκόσμιο πόλεμο, όπως π.χ. η Νομαρχία και το θέατρο Φρόντζου.
Το Παλαιό Δημοτικό Σχολείο: Πέτρινο κτήριο του μεσοπολέμου, ανακαινίστηκε από τη Δημοτική αρχή Δήμου Αγ. Δημητρίου το έτος 2008-2009.
Οδηγίες
Μια τάξη σχολείου των 25 ατόμων χωρίζεται σε υποομάδες 5 -7 ατόμων και διαλέγει τη δράση στα ακόλουθα θέματα ή χώρους του μουσείου αφού ενημερωθεί ότι
-δεν αξιολογείται
-δεν υποχρεώνεται
-δεν επιβραβεύεται
Αλλά δρα με σεβασμό, ελεύθερα ευχάριστα ομαδικά και ατομικά
Πάντα επιβλέπεται για λόγους ασφαλείας από ενήλικες και πάντα συντονίζεται κάθε υποομάδα, στη δράση της με σκοπό, την καλλιέργεια της ομαδικής ατμόσφαιρας από έναν συντονιστή. Αν κάποιος θέλει να δρα ατομικά, ε τότε γιατί όχι;
Η τάξη- ομάδα μπορεί να αρχίζει από το πέτρινο αμφιθέατρο για μια σύντομη ενημέρωση για το τι υπάρχει σε αυτόν το χώρο, όπως ακολουθεί στο παρακάτω υπόδειγμα και να τελειώνει στον ίδιο χώρο. Απαραίτητη είναι μετά να παίξει στο χώρο άθλησης.
Β' Δράσεις Βιωματικής Μάθησης σε θέματα του κύκλου Ζωής της Προβιομηχανικής Εποχής
Ο χώρος του υπαίθριου μουσείου περιλαμβάνει:
1. Τις ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΠΛΑΚΕΣ στην οδό ποιητών. Οι ποιητικές πλάκες αποτελούνται από αποσπάσματα ποιημάτων Ελλήνων ποιητών λαξευμένα σε πέτρινες πλάκες. Παρουσιάζονται οι ποιητές: ΟΜΗΡΟΣ - ΣΟΦΟΚΛΗΣ - (ΥΜΝΟΓΡΑΦΟΙ)-Α. ΚΑΛΒΟΣ - Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ-Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ - Κ. ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ - Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ - Ο. ΕΛΥΤΗ -Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ κ.λ.π. (είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας Γ. Σεφέρης)
2. Τον ΠΟΙΜΕΝΙΚΟ ΟΙΚΙΣΜΟ (ΣΠΙΤΟΚΑΛΥΒΑ), που αποτελείται από τέσσερις καλύβες - αγροικίες, οι οποίες είναι χτίσματα που οι βοσκοί χτίζανε κοντά στα βοσκοτόπια και ήταν απλές λιθοδομές συνήθως πλακοσκεπείς, με χώρους στέγασης των ιδίων και των ζώων. Πολύ κοντά κτίζονταν αλώνια, στρούγκες, πηγάδια κ.λ.π που συμπλήρωναν την αυτόνομη οικιακή οικονομία. (Σπίτι μου σπιτάκι μου και φτωχοκαλυβάκι μου) Λαϊκή ρύση
Οι 4 καλύβες φιλοξενούν αντικείμενα σχετικά με
Το ψωμί
Το γάλα
Το κρασί
Την πέτρα
Στο καλύβι το ΓΑΛΑ οι μαθητές
- μπορούν να διαβάσουν απόσπασμα από το θεατρικό έργο, το «γάλα» του κατσικονούρη που αναφέρεται στο θηλασμό.
-Να αναπαραστήσουν δράσεις σχετικές με την επεξεργασία του γάλακτος
- Να ασχοληθούν με σχετικές πληροφορίες για το γάλα
-Να γίνει μια ιδιαίτερη αναφορά στην αξία του μητρικού θηλασμού
Στο καλύβι το ΚΡΑΣΙ οι μαθητές
- μπορούν να αναπαραστήσουν το πάτημα των σταφυλιών στο πατητήρι
-να διαβάσουν σχετικά αποσπάσματα από το έργο «ΒΑΚΧΑΙ» του Ευριπίδη και αποσπάσματα από το έργο του Καζαντζάκη «Ασκητική» , που μεταφορικά αναφέρεται στο αμπέλι
-να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στις ψυχοτρόπους ουσίες(αλκοόλ, χασίς, κλπ) και τις αρνητικές τους επιδράσεις.
Στο καλύβι το ΨΩΜΙ οι μαθητές
-μπορούν να ζυμώσουν ψωμί σε μια σκάφη
- να αναλύσουν κείμενο σχετικά με το ψωμί που έγραψε ο γλύπτης Θ. Παπαγιάννης.
Στο καλύβι η ΠΕΤΡΑ μπορούν να μιλήσουν για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Ηπείρου, να δουν σχετικά βιβλία και ακολούθως να δοκιμάσουν, υπό την επίβλεψη των ενηλίκων, να χτίσουν με πέτρες, να επεξεργαστούν μια πέτρα και να κάνουν μια ιδιαίτερη αναφορά στα πρώτα λίθινα εργαλεία .
-Να προταθεί στους μαθητές να επισκεφθούν το αρχαιολογικό μουσείο Ιωαννίνων να δουν σχετικό video για τα πρώτα λίθινα εργαλεία.
- Τέλος να παίξουν πεντόβολα και να ονοματίσουν φυσικές πέτρες που θα βρουν εκεί π.χ. πέτρες που μοιάζουν με πρωτοκυκλαδικό κύκλο.
Τα ΑΛΩΝΙΑ που γειτόνευαν στα καλύβια του ψωμιού και της πέτρας οι μαθητές μπορούν να αναπαραστήσουν, εμπνεόμενοι , από το διήγημα του Ηπειρώτη συγγραφέα Δ. Χατζή το «Βάπτισμα».
Γ' ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ (παλαιό Δημοτικό Σχολείο)
οι μαθητές μπορούν να περιεργαστούν αντικείμενα σχετικά με τον κύκλο ζωής του ανθρώπου της προβιομηχανικής εποχής από τη Γέννηση ως το θάνατο και να προβληματιστούν σε ένα συνεχές:
Αφού περιηγηθούν ελεύθερα τους χώρους, μπορούν να παρατηρήσουν τις «κρεμασμένες» λέξεις που στεγάζουν και σηματοδοτούν τη λειτουργία, τη χρήση και την ιστορία θεματικών ενοτήτων αντικειμένων.
Θα δουν τις λέξεις
Γέννηση
Θρέψη
Ένδυση
Ύφανση
Εργαλεία
Τα μαντάτα
Χρόνος: Φωτιά ,νερό, πνοή (αέρας)
Χώμα
Λόγος
Λατρεία
Σχολείο
Έρωτας
Πόλεμος
Θάνατος
ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ
Μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα αντικείμενα που θα βρουν στα τραπέζια εργασίας, ανάλογα με τις αισθήσεις τους
ΑΚΟΗ π.χ. λαλούν κουδούνια, Χτυπούν το αμόνι
ΑΦΗ π.χ. πιάνουν τα μάλλινα υφάσματα και τα ακουμπούν σε μαλακά μέρη του σώματος
ΟΣΜΗ π.χ. μυρίζουν αρωματικά φυτά στο θέμα θρέψη (ρίγανη, τσάι, φασκόμηλο)
ΟΡΑΣΗ π.χ. να βλέπουν κίνηση ανέμου, γύρισμα χειρόμυλου περιστροφή αδραχτιού με σφοντύλι (υπό επίβλεψη) κ.λ.π.
ΤΕΧΝΕΣ
Λογοτεχνία π.χ. Διαβάζω απόσπασμα από ΟΜΗΡΟ σχετικά με τα εκθέματα και συζητά για τη διαχρονικότητα του λαϊκού πολιτισμού ή διαβάζω Νεοέλληνες συγγραφείς.
Ποίηση π.χ. απόσπασμα από Ελύτη περί πολέμου
Θέατρο π.χ. ασχολούμαι με θεατρικό παιχνίδι ή αυτοσχεδιασμός
Φωτογραφία π.χ. Σχολιάζω και συνδέω φωτογραφικό υλικό του Ηπειρώτη φωτογράφου Μπαλάφα, με τα αντικείμενα και τις θεματικές ενότητες.
Μουσική π.χ. ακούω πολυφωνικά τραγούδια και αναλύω την ομαδικότητά της
Video art π.χ. video για πολέμους και παραδοσιακά επαγγέλματα
Αρχιτεκτονική π.χ. Αναφέρομαι στα πετρόχτιστα , λιθανάγλυφα κατασκευάσματα π.χ. πέτρινα γεφύρια
ΠΕΤΡΙΝΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ όπου οι μαθητές μπορούν να δώσουν το δικό τους νόημα από το καθετί που έζησαν σε αυτό το χώρο μέσω:
-Ελεύθερης συζήτησης
-αλληλοενημέρωσης
-παιξίματος ρόλων
-αναπαραστάσεων
-ατομικών διηγήσεων
-ομαδικών παρατηρήσεων
Ο Λούρος είναι ποταμός της Ηπείρου με συνολικό μήκος 80 χλμ. Πηγάζει από το όρος Τόμαρος, διασχίζει μία στενή χαράδρα κατηφορίζοντας προς τον νομό Πρέβεζας, περνάει από τα χωριά Βούλιστα, Μουσιωτίτσα, Παναγιά, Κλεισούρα, και μετά το χωριό Κερασώνα τα νερά του εγκλωβίζονται από το Τεχνητό Υδροηλεκτρικό Φράγμα της ΔΕΗ Λούρου, ύψους 25m και πλάτους 70m. Ένα τμήμα των υδάτων του Λούρου, διοχετεύεται με σήραγγα ανατολικά μέσα από λόφο (κατασκευή: 1963), και ξαναπέφτει στο κεντρικό τμήμα του ποταμού, λίγο πριν το χωριό Αγιος Γεώργιος. Ο Λούρος εκβάλλει στον Αμβρακικό κόλπο όπου σχηματίζεται το δέλτα Λούρου, που αποτελεί σημαντικό οικοσύστημα.
Υπήρξε από την αρχαιότητα σημαντικός για την ύδρευση κοντινών μεγάλων αστικών κέντρων όπως η Νικόπολη, με πληθυσμό 300 χιλιάδων κατοίκων. Γι' αυτό το σκοπό κατασκευάστηκε το 31 π.Χ., με εντολή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αυγούστου Οκτάβιου, το τεράστιο για την εποχή υδραγωγείο του Λούρου. Μεγάλα και εντυπωσιακά τμήματα του βρίσκονται κοντά στο χωρίο του Αγίου Γεωργίου, μέσα σε κατάφυτη περιοχή που διασχίζει ο Λούρος.
Στην Εθνική Οδό από τα Ιωάννινα πρός Αθήνα πρίν το Χωριό Βουλιάστα δεξιά, αναβλύζει η κύρια πηγή του ποταμού. Πρόκειται για μία μικρή στρογγυλή λιμνούλα στην οποία καθρεφτίζονται οι καταπράσινες πλαγιές των λόφων γύρω της. Τα νερά της έχουν ένα μοναδικό γαλαζοπράσινο χρώμα ενώ η έντονη και σπάνια διαύγεια αυτών προσφέρει ένα μοναδικό θέαμα που αξίζει να δείτε κάνοντας τον περιμετρικό περίπατο.
Η Κοιλάδα του Λούρου είναι κλειστή στο πάνω τμήμα της. Τα στενά περάσματα του ποταμού βρίσκονται στο μέσον της διαδρομής του από το Χωριό Βουλιάστα έως και το Χωριό Κουκλέσι.
Στην περιοχή αυτή κυριαρχούν υδρόμυλοι νεροτριβές παλιά υδραγωγία καθώς και τα περίφημα "Χάνια", που υπήρξαν σημαντικά στοιχεία οργάνωσης του χώρου κατά το παρελθόν και τα ίχνη τους είναι ακόμη αρκετά ορατά. Τα "Χάνια" βρίσκονται πάνω στο οδικό δίκτυο σε αντίθεση με τα χωριά που βρίσκονται ψηλά.
Ολύτσικα ή Τόμαρος
Μακρόστενο βουνό με ψηλότερη κορυφή την ομώνυμη 1974μ και Αλπικό/Υποαλπικό τοπίο. Αλλες κορυφές του βουνού είναι Λάχανο 1843μ., Μπέλου 1812μ., Σέλωμα 1800μ. Υψώνεται στο ΝΔ άκρο των Ιωαννίνων αποτελεί συνέχεια προς τα νότια των ορέων των Κουρέντων, αρχίζει από τη χαμηλή περιοχή όπου τελειώνουν εκείνα και δεσπόζει της Δωδώνης. Βορειοανατολικά στους πρόποδες του βουνού βρίσκεται το περίφημο θέατρο και μαντείο της αρχαιότητας. Το όρος προχωρεί με ΝΑ κατεύθυνση και απολήγει στη γραμμή περίπου που συνδέει τα χωριά Βαργιάδες και Κοπάνη. Το μήκος του είναι περίπου 12χλμ. Στις παρυφές του βρίσκονται τα χωριά Βαργιάδες, Αχλαδέα, Μελιγγοί, Μαντείο, Δωδώνη, Δραμεσιοί, Μπαουσιοί, Ασπροχώρι, Πλατανιά, Αρτοπούλα, Λίππα, Αγ. Αναστασία, Κοπάνη, Θεριακήσιο, Αγ. Ανδρέας
Έχει αρκετές πηγές και ρέματα. Χαρακτηριστικές είναι οι πολλές πηγές που βρίσκονται στις κορυφές του και φτάνουν έως και το υψόμετρο των 1600 μέτρων. Οι μεγάλες κλίσεις του βουνού δημιουργούν αρκετά ρέματα όπως Χαρβάλι, Μέγας Λάκκος, Χοχλαστή, Νύμφης κ.α. Στην ΒΑ πλευρά του βουνού του πηγάζει ο ποταμός Σμολίτσας και στην ΒΔ ο ποταμός Τύρια.
Τα πετρώματα του βουνού είναι κυρίως ασβεστολιθικά. Σε πολλά σημεία στα χαμηλά υψόμετρα Ν και ΝΔ κυριαρχεί ο φλύσχης και οι πρασινόλιθοι.
Μεγάλο μέρος του βουνού καλύπτεται από βλάστηση. Κυρίαρχα είδη βλάστησης στην περιοχής είναι τα πουρνάρια, τα φρύγανα και η δρυς. Ανατολικά στις παρυφές του βουνού απαντώνται η μαύρη και τραχιά πεύκη που στο μεγαλύτερο μέρος της προέρχεται από αναδασώσεις. Ενώ στο δυτικό μέρος υπάρχουν συστάδες με έλατα. Στην περιοχή αναπτύσσονται πολλά είδη χλωρίδας που δεν έχουν μελετηθεί καθόλου. Απαντώνται καμπανούλες (Campanula spatulata), λήθρα (Lythrum salicaria), ίριδες (Iris sintenisii), άσπρο χωνάκι (Calystegia silvatica), ανεμώνες (Anemone coronaria) και πρίμουλες (Primula vulgaris). Την άνοιξη καθώς λιώνουν τα χιόνια οι κορυφές του βουνού γεμίζουν από κίτρινες και μπλε βιόλες .
Συναντάμε πουλιά, ορισμένα μικρά θηλάστηκα λίγους λαγούς και αλεπούδες. Κάποτε στο βουνό βασίλευαν οι αετοί και τα όρνεα δυστυχώς σήμερα δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Από τα ελάχιστα είδη ορνιθοπανίδας που απαντώνται ακόμη στο βουνό είναι οι πέρδικες.
Στα όρη του Σουλίου και στην Ολύτσικα, εντυπωσιάζουν με τον ατίθασο καλπασμό τους τα άγρια άλογα. Η παρουσία τους συνδέεται απόλυτα με την ιστορία της περιοχής. Το χειμώνα κατεβαίνουν σε σημεία με χαμηλότερο υψόμετρο και το καλοκαίρι καλπάζουν τις βουνοκορφές. Τα ελληνικά άλογα κατάγονται από το άλογο των Βαλκανίων (Balkan Pony), στην πορεία όμως, ανάλογα με το περιβάλλον που διαβιούσαν εξελίχτηκαν δύο τύποι, ο ορεινός και ο πεδινός, από όπου κατάγονται όλες οι φυλές. Η φυλή της Πίνδου είναι η πλέον αντιπροσωπευτική φυλή του ορεινού τύπου και δεν έχει υποστεί προσμίξεις με ξένες φυλές
Το Στρατιωτικό Μουσείο Στρατηγείου Πολέμου στεγάζεται στο Χάνι Εμίν - Αγά. Βρίσκεται στο 29ο χλμ της Εθνικής Οδού Ιωαννίνων - Αθηνών, στην Δημοτική Ενότητα Αγίου Δημητρίου, σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την Εθνική Οδό.
Στη γύρω περιοχή υπάρχει μεγάλος αριθμός ιστορικών Μνημείων και Ηρώων από τον πόλεμο του 1912-1913.
Το μουσείο στεγάζεται στο Χάνι Εμίν Αγά, το οποίο χρησιμοποιήθηκε ως Στρατηγείο του Ελληνικού Στρατού κατά τις επιχειρήσεις για την απελευθέρωση της Ηπείρου στον Α' Βαλκανικό Πόλεμο. Πρόκειται για κτίριο του 19ου αιώνα που χρησιμοποιούνταν ως χάνι και το οποίο ανακατασκευάστηκε το 1950, διατηρώντας όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του.
Σκοπός της δημιουργίας του Μουσείου είναι η παρουσίαση των επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Ηπείρου γενικότερα στη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Στο μουσείο εκτίθενται όπλα (τυφέκια Γκρας και Μάνλιχερ με ξιφολόγχη καθώς και ξίφη αξιωματικών), παράσημα και μετάλλια του Ελληνικού και τουρκικού στρατού.
Επίσης εκτίθενται φωτογραφίες από τις πολεμικές επιχειρήσεις, στολές και διάφορα στρατιωτικά κειμήλια. Σε ξεχωριστό χώρο του μουσείου αναπαριστάται το γραφείο του Αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου με προσωπικά του είδη και η Αίθουσα Συσκέψεων του Στρατηγείου.
Τα σημαντικότερα κειμήλια είναι οι υδατογραφίες του Κενάν Μεσαρέ, γιου του Τούρκου στρατηγού Χασάν Ταξίν πασά. Σε αυτές απεικονίζονται ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Εύζωνας να φυλά σκοπιά έξω από το χάνι, ο Έλληνας στρατιώτης στην Ήπειρο, οι Ηπειρώτισσες να κουβαλούν πυρομαχικά για τον Ελληνικό Στρατό, αλλά και οι άμαχοι και τραυματίες. Τέλος, απεικονίζεται ο Εσάτ Πασάς και ο Τούρκος διοικητής των Ιωαννίνων να συνομιλεί με τον Αρχιστράτηγο Κωνσταντίνο μετά την παράδοση των Ιωαννίνων.
Επιπλέον στο μουσείο εκτίθενται βιογραφικά σημειώματα Μπιζανιομάχων, μακέτα της μάχης του Μπιζανίου Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει τη μάχη του Μπιζανίου με το υπάρχον οπτικοακουστικό σύστημα, που πρόσφατα εκσυγχρονίστηκε.
Στο χώρο, που βρίσκεται απέναντι από το Μουσείο, υπάρχει Μνημείο και προτομές των ανδρών, που υπήρξαν οι πρωταγωνιστές της περίλαμπρης εκείνης νίκης του Ελληνικού Στρατού. Η είσοδος στο μουσείο είναι ελεύθερη.
Ώρες λειτουργίας: Χειμερινό ωράριο: 09.00 - 12.00 & 15.00 - 17.00 Θερινό ωράριο: 09.00 - 12.00 & 17.00 - 20.00 Εθνικές Εορτές: 09.30 - 18.00 Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 26450 22297
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου