Συνέντευξη με τον Ηπειρώτη δημοσιογράφο – φωτορεπόρτερ Γιάννη Βέλλη

Επιμέλεια: Βασιλική Β. Παππά
Ο δημοσιογράφος, φωτογράφος, συγγραφέας και ποιητής Γιάννης Βέλλης είναι Ηπειρώτης στην καταγωγή και από τους δύο γονείς (Οικογένειες Βέλλη και Πασχάλη) αλλά από το 1982 ζει στον Περισσό και εργάζεται στη Νέα Ιωνία Αττικής. Τακτικό μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. Δραστηριοποιείται στο χώρο της πολιτικής, της τοπικής αυτοδιοίκησης, του πολιτισμού. Με κοινωνικούς αγώνες από το 1988 μέχρι σήμερα. Μέλος αντιρατσιστικών οργανώσεων και εθελοντικών ομάδων κοινωνικού χαρακτήρα. Πρόεδρος, Αντιπρόεδρος, Γενικός Γραμματέας, Ειδικός Γραμματέας, Σύνδεσμος & μέλος Διοικητικών Συμβουλίων πολλών πανελλαδικών και τοπικών Συλλόγων.
Β.Π.: Κύριε Βέλλη, είστε υποψήφιος για το Διοικητικό Συμβούλιο της “Πανηπειρωτικής Σ.Ε.” με το ψηφοδέλτιο της «Ενότητας για την Ήπειρο» και επικεφαλής τον Γιώργο Δόση. Γιατί αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την Πανηπειρωτική και τι προσπάθειες σκοπεύετε να κάνετε προκειμένου να προβάλλετε την Ήπειρο και τα προβλήματά της;



Γ.Β.: H “Πανηπειρωτική Συνομοσπονδίας Ελλάδος” (Π.Σ.Ε.) είναι η ανώτερη και σημαντικότερη συλλογικότητα της Ηπείρου, της Ηπειρωτικής Αποδημίας. Ενδιαφέρομαι να έχω τακτική επικοινωνία – συνεργασία με όλες τις συλλογικές προσπάθειες της Ηπείρου. Αυτό είναι φυσικό ότι θα γίνεται ευκολότερα μέσα από την “Πανηπειρωτική Σ.Ε.”. Έτσι έκρινα ότι θα έπρεπε να δραστηριοποιηθώ, μέσα από αυτήν και το Διοικητικό της Συμβούλιο, για την καλύτερη επικοινωνία – συνεργασία με τις μικρές και μεγάλες συλλογικότητες της Ηπείρου, αλλά κι όλους τους φορείς που υπάρχουν σήμερα στην Ήπειρο ή την αφορούν. Εάν το Διοικητικό Συμβούλιο της “Πανηπειρωτικής Σ.Ε.” – που θα εκλεγεί – αποτελείται από άτομα της προσφοράς, με εμπειρία και διάθεση συνεργασίας μέσα από τα όργανά της, αυτό θα ενισχύσει στη λύση πολλών προβλημάτων που αφορούν την Ήπειρο, την Ηπειρωτική Αποδημία, την Ομογένεια. Όπως και την προβολή της σε Ελλάδα ή τον υπόλοιπο κόσμο. Θα υπάρχει μια ισχυρή φωνή προς τα έξω. Θέλω να πιστεύω ότι φορείς, αλλά και πολιτεία θα το λάβουν υπόψη. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, όλα είναι σε συνεχή διάλογο, αναλόγως της πίεσης, αλλά και της ειλικρίνειας των συνομιλητών, οδηγούνται σε λύσεις ή τέλμα. Οι εποχές είναι κακές, αλλά αυτό είναι πάντα βασική αρχή. Τα προβλήματα είναι πολλά, η Ήπειρος χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ, την “Πανηπειρωτική Σ.Ε.”, ως αρωγό και υποστηρικτή κάθε δίκαιης προσπάθειάς της.
Β.Π.: Οι Ηπειρώτες της διασποράς είναι χιλιάδες και διαπρέπουν σε όλα τα μέρη της γης αποτελώντας ένα εθνικό κεφάλαιο. Αυτό το κεφάλαιο πώς σκέφτεστε να το διαχειριστείτε σε περίπτωση που εκλεγείτε;
Γ.Β.: Θα συμφωνήσω ότι είναι εθνικό κεφάλαιο, για μένα προσωπικά θεωρώ ότι είναι “Το εθνικό κεφάλαιο”. Χρειάζεται μια “χαρτογράφηση” σε κάθε τομέα δράσης, πολιτισμός, επιχειρηματικότητα, πολιτική, επιστήμες, ώστε να ξέρουμε κάθε στιγμή σε Ελλάδα και υπόλοιπο κόσμο, τι δυνάμεις δημιουργίας έχουμε. Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να γίνει με μια ιστοσελίδα ειδικού τύπου, με αυτή την κατεύθυνση. Ένα “Παγκόσμιο Μητρώο Ηπειρωτών”. Θα πάρει χρόνο, αλλά η αρχή πάντα είναι το ήμισυ του παντός. Το μητρώο αυτό θα είναι χρήσιμο στις πρωτοβουλίες μας για την Ήπειρο, αλλά και για την Ελλάδα όταν γίνεται μια εκστρατεία για κάτι, μικρό ή μεγάλο.
Β.Π.: Η κοινωνική προσφορά είναι υποχρέωση ή αγάπη για το συνάνθρωπο;
Γ.Β.: Η κοινωνική προσφορά δεν θεωρώ ότι είναι υποχρέωση, αλλά αγάπη. Η βάση της είναι πάντα η αγάπη. Ο τρόπος που γίνεται θεωρώ ότι πρέπει να έχει μέσα της τις δομές της αλληλεγγύης προς τον συνάνθρωπο, να μη στηρίζεται σε μια στείρα φιλανθρωπία, τις περισσότερες φορές για τα “μάτια” των δημοσίων σχέσεων. Δεν επιβάλλεται η κοινωνική προσφορά, ή θέλεις και την κάνεις ή απλά δεν ασχολείσαι.
Β.Π.: Γεννηθήκατε στην Κεραμίτσα της Θεσπρωτίας αλλά ζείτε στην Αθήνα. Ποιά ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια διατηρείτε πιο έντονα στη μνήμη σας από τη Θεσπρωτία και ποιος ο αγαπημένος σας προορισμός όταν επιστρέφετε στην Ήπειρο;
Γ.Β.: Τυχαία γεννήθηκα στο νοσοκομείο των Φιλιατών, παρότι και οι δύο γονείς μου κατάγονται από την Κεραμίτσα Φιλιατών Θεσπρωτίας. Δυστυχώς και ευτυχώς παράλληλα, τα παιδικά μου χρόνια τα μοίρασα σε διάφορα μέρη της Ηπείρου, λόγω των μεταθέσεων του πατέρα μου. Θεωρώ ότι αυτή η μετακίνηση “δημιούργησε” ένα μέρος του Γιάννη Βέλλη που υπάρχει σήμερα. Μυρσίνη, Χειμαδιό, Καναλάκι, Γλυκή, Γαρδίκι, μέρη αγαπημένα και σήμερα και για πάντα. Όπως και τα γειτονικά χωριά της ορεινής Θεσπρωτίας και Πρέβεζας. Μου αρέσει όλη η Ήπειρος, η παραθαλάσσια και η ορεινή. Έχω και το πάθος να τη φωτογραφίζω. Η Μουργκάνα, σε κάθε περίπτωση, με κάνει να νιώθω τις ρίζες μου.
Β.Π.: Δημοσιογραφείτε χρόνια. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη δημοσιογραφία; Ήταν κάτι που ονειρευόσασταν από παιδί ή προέκυψε στη πορεία της ζωής σας;
Γ.Β.: Μικρός ασχολήθηκα με την ποίηση, τη ζωγραφική, ίσως και με κάποια κείμενα περισσότερο λογοτεχνικά. Δεν είχα καταλήξει τι θα κάνω στη ζωή μου. Μετά το λύκειο όμως ένιωσα ότι θέλω να είμαι φωτογράφος και παράλληλα δημοσιογράφος ειδήσεων. Και εκεί ξεκίνησα σιγά σιγά και τα δύο. Άρα προέκυψε και φυσικά δεν μετάνιωσα ποτέ για αυτό, αντίθετα όσο περνάει ο χρόνος, γίνεται ένα με τον χαρακτήρα μου, ενσωματώνεται στο “DNA” μου, όπως και η φωτογραφία…
Β.Π.: Στις επιλογές σας σάς επηρέασε το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώσατε και πώς;
Γ.Β.: Το περιβάλλον που ζεις σε επηρεάζει, αλλά θεωρώ ότι πρέπει να το έχεις μέσα σου κάτι, απλά να βρει τις συνθήκες να εξελιχθεί. Έτσι έγινε με εμένα. Γνώρισα πολλά ενδιαφέροντα μέρη μικρός στην Ήπειρο, μετά ήρθα στη Νέα Ιωνία Αττικής, δέθηκα φιλικά με συλλόγους και προσωπικότητες της πόλης που είχαν βαθιά σχέση με τις τέχνες & τα γράμματα, παράλληλα με τα βιώματα της προσφυγιάς. Ένα χαρμάνι από Ήπειρο και Μικρασία, ενσωματώθηκε στα βιώματά μου, με βοήθησε τόσο στο λόγο μου, όσο και στην προσέγγιση των πραγμάτων.
Β.Π.: Ο παράγοντας «καριέρα» σε ποια θέση βρίσκεται στην προσωπική λίστα των αξιών σας;
Γ.Β.: Καριέρα για εμένα είναι όταν γράφω ένα δημοσιογραφικό κείμενο να είναι σωστό, να λέει αλήθειες, να κρίνει αν είναι απαραίτητο καταστάσεις, ώστε να είναι χρήσιμο, πέρα από την μεταφορά μιας στείρας πληροφορίας. Όταν φωτογραφίζω κάτι να δίνει το στίγμα που θέλω να μεταφέρω, είτε αφορά φωτορεπορτάζ, είτε φωτογραφία τοπίου φύσης, είτε οτιδήποτε άλλο. Όταν γράφω ένα λογοτεχνικό κείμενο, να μπορεί να σταθεί ισάξια σε ένα άλλο καλό κείμενο συναδέλφου λογοτέχνη. Αυτό θεωρώ καριέρα, σίγουρα με ενδιαφέρει. Θέλω να είμαι καλός σε ό, τι κάνω, έστω και αν αυτό δεν “ικανοποιηθεί” ποτέ με την ανάλογη χρηματική αναγνώριση…
Β.Π.: Εκτός από τη δημοσιογραφία και τη φωτογραφία ασχολείστε και με την ποίηση. Ποιος είναι ο ρόλος της ποίησης στη ζωή σας και τι αναζητάτε μέσα από αυτή;
Γ.Β.: Ασχολούμαι με την ποίηση και το μυθιστόρημα τα τελευταία χρόνια. Η ποίηση είναι από τα πρώτα παιδικά χρόνια κοντά μου. Είναι μια βιωματική κατάσταση, κινείται ως παράλληλη πραγματικότητα στη ζωή μου. Αν την αφήσω, θεωρώ ότι θα έχω ένα μεγάλο κενό, δυσαναπλήρωτο. Γι’ αυτό προσπαθώ να είμαι συνεπής στις ανάγκες μου σ’ αυτή, σε τακτική βάση. Νομίζω πολλοί ποιητές – ποιήτριες βιώνουν την ίδια κατάσταση, δεν αποτελώ κάποια εξαίρεση. Η Ποίηση κατά τη γνώμη μου, είναι ένα συναισθηματικό ξέσπασμα που χρησιμοποιεί – περιληπτικά – τις λέξεις, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε να περιγραφεί σωστά. Η καθαρότητά της, εξαρτάται από την αγνότητα των συναισθημάτων με την οποία την προσεγγίζουμε κάθε φορά.
Β.Π.: Πώς είναι η καθημερινότητά σας, με ποιον τρόπο συνήθως ξεφεύγετε από αυτή;
Γ.Β.: Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι πάντα πιεστικοί, λόγω της φύσης της δουλειάς μου. Όλα, βέβαια, είναι ευκολότερα όταν έχεις ένα σωστό πρόγραμμα και κινείσαι μέσα σ’ αυτό. Υπάρχουν φυσικά τα διαλείμματα, με ποίηση, ποιητικές βραδιές, βιβλιοπαρουσιάσεις, θέατρο, παρέα με λίγους καλούς φίλους/-ες, ταξίδια, όταν αυτό είναι εφικτό.
Β.Π.: Κλείνοντας, θα ήθελα να μου πείτε, ποια είναι η μεγαλύτερη ανατροπή που έχετε κάνει μέχρι σήμερα στη ζωή σας;
Γ.Β.: Οι ανατροπές είναι μέρος της ζωής μου. Έχω κάνει διάφορα πράγματα επικίνδυνα, ιδίως στη δουλειά μου ως φωτορεπόρτερ. Ίσως την μεγαλύτερη δεν την έχω κάνει ακόμα. Μπορεί να φύγω κάποια στιγμή για μόνιμη εγκατάσταση στην Ήπειρο, έστω και αν εδώ μου προσφέρουν πολλά. Και όλοι να αναρωτιούνται… Αλλά δεν με νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι, αρκεί να νιώθω καλά, πρώτα με τον εαυτό μου και τη συνείδησή μου.
Επιμέλεια: Βασιλική Β. Παππά 
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ:  Vas_nikpap@yahoo.gr

ΠΗΓΗ:http://www.thesprotikospalmos.gr/