Στην βροντερή φωνή του προέδρου της Πανηπειρωτικής του κ. Γιώργου Οικονόμου άλλα και των υπολοίπων Ηπειρωτών και μη, θα θέλαμε να προσθέτουμε και τη δική μας φωνή και να εκφράσουμε την διαμαρτυρία μας εναντία στους-στις κατά καιρούς επιδόξους διαστρεβλωτές της ιστορίας που αποζητούν μια υστερόφημη καιροσκοπική-έστω και ανατρεπτικά- θέση στους ιστοριοαντιρησίες και μία εφήμερη δημοσιότητα συνοδευμένη από προσωπικά κυρίως οφέλη [βουλευτές Ρεπούση-Τατσόπουλος].
Προκειμένου όμως το πετύχουν αυτό, επιλέγουν στοχευμένα γνωστά ιστορικά επεισόδια αγνοώντας το σύνολο της ιστορικής βάσης, με μοναδικό οδηγό την αιρετική προβολή τους ώστε προκαλώντας και προσβάλλοντας το ιστορικό συναίσθημά μας να προβληθούν.
Ακούγοντας κανείς τις πρωτοφανείς δηλώσεις της κ.Ρεπούση περί ανάγκης «εθνικών μύθων»,αυτής της βουλευτίνας που την πληρώνουμε από το υστέρημά μας, νοιώθει μεγάλη αγανάκτηση και οργή. Αυτής που είπε ότι ο Ελληνισμός δεν ήταν το θύμα της Μικρασιατικής καταστροφής και τόσα άλλα προκλητικά ανιστορήματα. Εν τέλει εκθέτει με τα λεγόμενα της το κόμμα πού ανήκει αλλά και την ίδια την αριστερά.
Δεν μπορεί να μην υποθέσουμε ότι η κυρία αυτή ως εκπρόσωπος της ομάδας των αποδομητών της ιστορίας πήρε τη σκυτάλη από την Βάσω Ψιμούλη. Αυτή που σε βιβλίο της για το Σούλι ονειρεύτηκε «Συνωστισμό»των γυναικών στο Ζάλογγο, από τους «υποχωρούντες Σουλιώτες» Ήταν πέρυσι τέτοια εποχή πάλι όταν της απάντησε αποστωμοτικά ο Γ. Καραμπελιας με το βιβλίο του«Συνωστισμένες στο Ζάλογγο-Οι Σουλιώτες ο Αλή Πασάς και η αποδόμηση της ιστορίας».
Η κ. Ψιμούλη μεμφόμενη τον ιδεολογικό του χώρο και με περίσσεια υπεροπτική ειρωνεία τον έψεξε επειδή τόλμησε τάχατις να αμφισβητήσει την ιστορική της αυθεντία.
Βέβαια γεγονός είναι , ότι υποστηριζόμενες αλλήλως και οι δύο Ρεπούση και Ψιμούλη ανακάλυψαν τον αδόκιμο όρο του Συνωστισμού που σαν έκφραση τους δημιουργεί ίσως κάποιον οίστρο. Δεν δικαιολογείται αλλιώς πως… «Ο Συνωστισμός» στην προκυμαία της Σμύρνης της Μ. Ρεπούση, βρέθηκε και στο Ζάλογγο .Ζήλεψε ίσως τη «δόξα» της η Ψιμoύλη και μετέφερε τον όρο του συνωστισμού και στο αιματοβαμμένο Ζάλογγο ως πεδίο ιστορικών ασκήσεων. Τώρα η Ρεπούση το Ζάλογγο το βάφτισε «εθνικό μύθο».Ποια αντέγραψε ποια? Ας μας το πουν οι ίδιες. Προσθέστε σ΄αυτές την Χριστίνα Κουλούρη, τον Τατσόπουλο και τους άλλους τόσους Η-μισΕλλήνους ιστορικούς φαφλατάδες…. πληθαίνει η ομάδας που εκκολάπτει πλέον ανιστόρητα αυγά. Τους συνδέει μια μάταιη κενόδοξη και κομπλεξική νοοτροπία . Δεν κόπιασαν προφανώς να υπηρετήσουν την επιστήμη της ιστορίας όπως οι προκάτοχοί τους μεγάλοι ιστορικοί –μη συγκρίσιμα μεγέθη βεβαία- αλλά να την διέβησαν επιδερμικά ως λαθρεπιβάτες της . Από πού άραγε αντλούν όλοι αυτοί το ιστορικό τους θράσος;
Περίτρανη άλλωστε ανταπόδειξη της ηλίθιας αυτής εκδοχής του «εθνικού μύθου» της Ρεπούση και του «ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΖΑΛΟΓΓΟ» της Ψιμούλη, είναι ο τραγικός επίλογος του δράματος των Σουλιωτών στην Ιστορική Μονή του Σέλτσου στις Πηγές Άρτας- παλαιά ΄΄Βρεστενίτσα΄΄, στις 23 Απριλίου- το 1804 όπου οι 1.400 ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ Μ Π Ο Τ Σ Α Ρ Α Ι Ο Ι και ντόπιοι Ραδοβιζινοί έγραψαν τον πιο ένδοξο και αιματηρό επίλογο της ιστορίας των Σουλιωτών.
Ας κάνουν τον κόπο οι νεόκοποι ιστορικοί να πάνε και –έστω-να τολμήσουν να κοιτάξουν το «βάραθρο» κάτω από το Σέλτσο, τον «ΠΕΤΑΚΑ» βάθους 300 και πλέον μέτρων που χάσκει στον ορμητικό χείμαρρο της ¨Γκούρας¨ όπου υπερδιακόσια κατά τον ΠΟΥΚΕΒΙΛ- 280 περίπου κατά άλλους- γυναικόπαιδα, καταδιωκόμενα από τους τουρκαλβανούς του Αλη έστησαν νέο μεγαλύτερο Ζάλογγο και ρίφθηκαν στο βάραθρο φωνάζοντας «θάνατος» για να μην πιαστούν σκλάβες.
Να ρωτήσουν τους Σουλιώτες γιατί δεν παραδοθήκαν γιατί δεν λιποψύχησαν και έστω γιατί δεν λιποτάκτησαν για να σωθούν 1.400 ψυχές. αλλά έμειναν να πεθάνουν «ΤΟΙΣ ΚΕΙΝΩΝ ΡΗΜΑΣΙ ΠΕΙΘΟΜΕΝΟΙ». Να ρωτήσουν τις «άκαρδες» Σουλιώτισσες ΜΗΤΕΡΕΣ πως άντεξαν να πετάξουν στο βάραθρο τα παιδιά τους ακολουθώντας τα οι ίδιες και δεν τα αφήσαν να τα σφάξουν οι Τουρκαλβανοί του Αλη Πασά, η να τα πάνε πεσκέσι στην αυλή του και να τα κάνουν σκλάβες η γενίτσαρους. κ. Ρεπούση εσείς θα το κάνατε αυτό που έκαναν οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο «συνωστισμένες» και το επανέλαβαν στο Σέλτσο;
Μάλλον όχι ε …;
Γιατί «Θέλει να έχεις ψυχή ,καρδιά και αγάπη για την πατρίδα για να πεθαίνεις γι’ αυτήν τραγουδώντας...»
Να ρωτήσουν τη Λενιώ του Μπότσαρη γιατί ρίφθηκε στον Αχελώο –η μήπως και αυτή παραπάτησε;- και πνίγηκε με δυο Τουρκαλβανούς αντάμα που παρέσυρε αντί να αφεθεί στα χέρια των εχθρών της να την σύρουν παλλακίδα, στο χαρέμι του Αλή .
Αν έχουν το κουράγιο να βάλλουν τον εαυτό τους στη θέση των Σουλιωτων και να αναρωτηθούν τι θα έκαναν αυτές [ή αυτοί]αν……. ήταν στο Σέλτσο, για να καταλάβουμε και την ψυχοσύνθεση τους από την οποία αντλούν την διαστροφική ιστορικότητα τους. Να αισθανθούν το ανείπωτο δέος του τόπου της θυσίας, να αφουγκραστούν τις ψυχές των, να ακούσουν το γοερό κλάμα τους και να αφήσουν-αν μπορούν- κρυφά ένα δάκρυ συγνώμης να κυλίσει στο χάος του, μήπως και «σχωρεθούν» όπως θα΄λεγαν και οι Σουλιώτες.
Να σταματήσουν στον πέτρινο αιώνιο φρουρό του Σέλτσου και «αγναντεύοντας» μαζί του, να τον ακούστουν να διηγείται των Σουλιωτών το χαλασμό πριν από 209 χρόνια στις 23 Απριλίου του 1804 όταν έπεσε το Σέλτσο μετά από 4μηνη πολιορκία από τον Αλη πασά. Τότε θα συνειδητοποιήσουν το ματαιόδοξο των ιστορημάτων τους .
Οφείλουν έναν σεβασμό στη θυσία τους και αν όχι την συγνώμη τους, τουλάχιστον, τη σιωπή τους.
Αρκετά χρονιά έμειναν «αγνοούμενοι» της ιστορίας. Ας τους αφήσουν ήσυχους στον αιώνιο ύπνο τους..
«Ευτυχώς»που η κ. Ψιμούλη όταν έγραφε τα περί «Συνωστισμού» στο Ζάλογγο αγνοούσε κατά που έπεφτε το Σέλτσο και έτσι γλύτωσε από την αναφορά της. ‘Αλλιώς θα είχαμε τον δεύτερο «Συνωστισμό» στο Σέλτσο αυτή τη φορά. Πόσο άφρονες θα ήταν οι ιστορικοί αν προσπαθούσαν να εξηγήσουν γιατί οι άμοιρες Σουλιώτισσες προτίμησαν αυτόν τον «παράλογο» θάνατο.
Αν γι’ αυτούς φαντάζει ακατανόητο, και δεν το χωράει ο νους τους, γι΄αυτές ήταν μιά ομαδική, αλλά τραγική, απόφαση στιγμής … Ναι αγγίζουν το μυθικό το Ζάλογγο και το Σέλτσο γιατί όπως λέει ο Πουκεβιλ δεν το χωράει ιστορικού νους αυτό που έγινε στο Σέλτσο.
Γι΄αυτο είναι απίστευτο .Κι όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό κ. Ρεπούση. Σου έμεινε ποτέ χρόνος να πας με την παρέα σου να επισκεφθείς αυτούς τους αιματοβαμμένους θυσίας τόπους και να βγάλεις τα ιστορικά σου συμπεράσματα;
Μπα δεν το νομίζω..
Δεν σε είδαμε ποτέ να ανηφορίζεις κατά τα μέρη μας, ή δεν γνωρίζεις κατά πού πέφτει το Σέλτσο;
Στις Πηγές Άρτας βρίσκεται κ. Ρεπούση, τόσα χρόνια απρόσιτο στις ιστορικές γραφίδες.
Πες μας κ. Ρεπούση έναν ιστορικό που να επισκέφτηκε το Σέλτσο.
Έστω έναν, αν γνωρίζεις..….
Απομονώστε τους και στείλτε τους στη λήθη της ιστορίας και της κοινωνίας ως εκδίκηση των« συνωστισμένων» θυμάτων τους. \
Είναι καιρός πλέον μόνοι μας να εξασφαλίσουμε ότι αυτή η έρημη πατρίδα μας δεν θα ξαναζήσει την ιστορία της όπως την θέλουν η Ρεπούση και της παρέας της.
Να τους αναγκάσουμε να σταματήσουν να ασελγούν ασύστολα πάνω από τις αιματοβαμμένε σελίδες της.
Να εξασφαλίσουμε ότι για τα ανιστόρητα σχέδιά τους δεν θα ανακαλύψουν αύριο και άλλους εθνικούς μύθους στην ιστορία μας ώστε να φτάσουμε στο «Δόγμα Κίσινγκερ».
Εκτός και αν εξυπηρετούν αλλότριους σκοπούς η έχουν πρόβλημα ιδεοληπτικό με αποκλίνουσα ιστορική συμπεριφορά, οπότε το πράγμα αλλάζει. Και κάτι άλλο για την κ. Ρεπούση.
Μην κλαψουρίζει ότι την στοχοποιούν επειδή είναι γυναίκα. Αυτός και αν είναι «μύθος ψευδέστατος». Άλλωστε γιατί; Αν ήταν άρρεν το φύλο της και έλεγε τις ίδιες ανοησίες δε θα άκουγε τα ίδια;
"Για να ξεπαστρέψεις ένα λαό, του αφαιρείς πρώτα τη μνήμη. Καταστρέφεις τα βιβλία του, τον πολιτισμό του, την ιστορία του. Και κάποιος άλλος του γράφει βιβλία, του δίνει πολιτισμό και επινοεί για λογαριασμό του άλλη ιστορία. Έπειτα, ο λαός αρχίζει σιγά -σιγά να ξεχνά ποιος είναι και ποιος ήταν. Ακόμη πιο γρήγορα θα τον ξεχάσει ο κόσμος γύρω του". Μίλαν Κούντερα
Αυτά ………. κ. Ρεπούση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου