Γράφει ο Κίτσος ο Αθαμάνας
(Φωτο: Κώστας Μαυροπάνος) |
Να κουβεντιάζεις με το Θεό!
Αφήνω γεια στις έμορφες και γεια στις μαυρομάτες, εγώ πάω στον τόπο μου, στο όμορφο Τζουμέρκο.
Άλλωστε το κατάλαβα καλά. Τι θέλει ο άνθρωπος;
Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για να ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις
Τάσος Λειβαδίτης
Στα Τζουμέρκα στα παρέχει απλόχερα η φύση
Εκεί, όπου σε πνίγουν οι μυρουδιές του έλατου και του αγριοπρίναρου, της φτέρης και της τσερμιτζέλας και πουμώνεσαι με τα θυμιάματα από το ρετσίνι.
Να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα
και τ’ ουρανού τα σύνορα χίλιες βαφές αλλάζουν.
Πράσινες, κόκκινες, ξανθές, ολόχρυσες, γαλάζιες,
να χωθώ μέσα στην καλύβα, ώσπου να καταλαγιάσ’ η μπόρα και να απολαύσω τη φύση, το βράδυ ή την αυγή
Κάθε βραδούλα, κάθε αὐγή, θέλω τὸ κρύο τ᾿ ἀγέρι
νἄρχεται ἀπὸ τὴν λαγκαδιά, σὰν μάνα, σὰν ἀδέρφι
νὰ μοῦ χαϊδεύει τὰ μαλλιὰ καὶ τ᾿ ἀνοιχτά μου στήθη
Κώστας Κρυστάλλης
Πού θα τα βρεις αλλού αυτά. Να νιώθεις Τζουμερκιώτης και να μη χορταίνεις το Τζουμέρκο.
“……Βάρβαρες φυλὲς μὲ μεγάλα πέλματα ἀνάσκαψαν τὴν πατρικὴ γῆ καὶ μόνο ἕνα χάνι ἐρειπωμένο ἔστεκε ἀκόμα πλάι στὸ δρόμο, ὅπου ἄφηναν τὶς ψεῖρες τους οἱ περαστικοί,
……σὰν τὸν ποιητὴ στὸ ἔλεος ὅλου του κόσμου”.
Τάσος Λειβαδίτης
Και να απαντάς στους «σωτήρες» του τόπου
«Η ύβρη ανθίζοντας μεστώνει της καταστροφής το στάχυ και κατόπι θερίζει τρύγο θλιβερό με πόνο και με δάκρυ».
Αισχύλος
Αφήστε αυτόν τον όμορφο κόσμο να διαιωνίζεται
ανακυκλώνοντας το αύριο μες στις πηγές του όπως
τον καιρό που γεννήθηκα ως ν’ αναδύεται,
κάθε πρωί, για πρώτη φορά, μες
απ’ τις ρόδινες γάζες της γέννας του.
Σβήστε στον ήλιο την κακή φωτιά. Μη μας σκοτώνετε!
Νικηφόρος Βρεττάκος
Χίλιων εικόνων πινελιές
Έναστρος ουρανός στο Τζουμέρκο
Τζουμέρκα… Άλλη φύση…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου