Κάτω Λάβδανη Πωγωνίου

Δείτε τα video

Κάτω Λάβδανη

Η Κάτω Λάβδανη (Τοπική Κοινότητα Λάβδανης - Δημοτική Ενότητα ΛΑΒΔΑΝΗΣ), ανήκει στον δήμο ΠΩΓΩΝΙΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.

Η επίσημη ονομασία είναι “η Κάτω Λάβδανη”. Έδρα του δήμου είναι το Καλπάκι και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.

Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο “Καποδίστριας”, μέχρι το 2010, η Κάτω Λάβδανη ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Λάβδανης, της πρώην Κοινότητας ΛΑΒΔΑΝΗΣ του Νομού ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ.

Η Κάτω Λάβδανη έχει υψόμετρο 280 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,7758835006 και γεωγραφικό μήκος 20,4787457387. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στην Κάτω Λάβδανη θα βρείτε εδώ.

Δήμος Πωγωνίου

Ο Δήμος Πωγωνίου είναι δήμος της Περιφέρειας Ηπείρου, ο οποίος συστάθηκε το 2011 από τη συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Άνω Καλαμά, Άνω Πωγωνίου, Δελβινακίου, Καλπακίου και των κοινοτήτων Πωγωνιανής, Λάβδανης.

Αποτελείται από χωριά με μεγαλύτερο το Κεφαλόβρυσο, ενώ πρωτεύουσά του είναι το Καλπάκι. Επίσης το Δελβινάκι, το οποίο διαθέτει πλουσιότατη ιστορία (ιδρύθηκε το 1081), έχει ορισθεί ως ιστορική έδρα του δήμου.

Συνορεύει βορείως με Δήμο Κόνιτσας και Αλβανία,δυτικά με Δήμο Ζαγορίου νοτίως με Δήμο Ζίτσας και ανατολικά με Δήμο Φιλιατών και Αλβανία.

Ο Δήμος Πωγωνίου Διαιρείται σε 5 Δημοτικές ενότητες οι οποίες αντιστοιχούν στους 5 καταργηθέντες δήμους. Κάθε Δημοτική ενότητα αποτελείται από κοινότητες οι οποίες αντιστοιχούν στα Δημοτικά Διαμερίσματα των κατηργηθέντων Δήμων.

Ιστορία του Πωγωνίου.

 Γεωπολιτικά η Επαρχία Πωγωνίου σήμερα κατέχει το βόρειο τμήμα του Νομού Ιωαννίνων. Με την εφαρμογή του νόμου «Καποδίστρια» αποτελείται από τους Δήμους: Δελβινακίου με έδρα το Δελβινάκι, Άνω Πωγωνίου με έδρα το Κεφαλόβρυσο, της Διευρυμένης Κοινότητας Πωγωνιανής με έδρα την Πωγωνιανή και Λάβδανης με έδρα την Λάβδανη. Τμήμα της επαρχίας Πωγωνίου αποτελούμενο από τα χωριά: Σωπική, Σχωριάδες, Πολύτσανη, Τσιάτιστα, Μαυρόγυρο και Χλωμό, βρίσκεται στην Αλβανική επικράτεια και υπάγεται στον Νομό Αργυροκάστρου. 

Το Πωγώνι (πάνω και κάτω Πωγώνι και Λάκκα Πωγωνίου) περικλείεται από τον ορεινό όγκο της Νεμέρτσικας στο βορρά, τη Ζαγοριά στα βορειοδυτικά, την Κόνιτσα και το Ζαγόρι στα ανατολικά και τη Δερόπολη και Θεσπρωτία στα νότια. 

Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, κατά τους Ιωάννη Λαμπρίδη και Σπύρο Στούπη και Φώτιο Οικονόμου, η περιοχή χωριζόταν στο βόρειο τμήμα, γνωστό ως ’Καραμουρατιά’ , νότια της Πρεμετής, που είχε στη δικαιοδοσία του 36 χριστιανικά χωριά και σε νότιο, γνωστό ως ‘’Παληοπωγώνι’’ (η σημερινή επαρχία Πωγωνίου), στα νότια της Λυντζουριάς με 44 χωριά και συνόρευε με την Ζαγοριά, Δρυïνούπολη (Δερόπολη), τη Θεσπρωτία, τα Κούρευτα, το Ζαγόρι και την Κόνιτσα. 

Ο Ι. Λαμπρίδης το ονομάζει Πογώνη ή Πογώνιον και το διαιρεί σε βόρειο ή κυριώς Πογώνη και νότιο ή Παληοπωγώνι. Το βόρειο Πογώνη, γνωστό ως ‘’Καραμουρατιά’’ (χωρίστηκε το 1882) είχε κέντρο την Οστανίτσα (Αηδονοχώρι). Κέντρο του Παληοπωγωνίου μέχρι το 1790 και από το 1820 μέχρι το 1846 ήταν ο Κακόλακκος. Εκεί ήταν η έδρα του υποδιοικητή (Μουτεσελίου). Από το 1970 μέχρι το 1820 και από το 1846 όταν ιδρύθηκε ο ‘’Καζάς Πωγωνίου’’ (επαρχιακή περιφέρεια), κέντρο ήταν η Βοστίνα η οποία υπαγόταν στην υποδιοίκηση Αργυροκάστρου. 

Ο Βοστινιώτης Λεων. Βασιλειάδης γράφει στον ‘’Ηπειρωτικό Αστέρα’’ για το Παληοπωγώνι: ‘’Το Πογώνιον ή Παληοπωγώνι αποτελείται εκ τριάκοντα οκτώ εν όλω χωρίων. Εις τα τριάκοντα εκ τούτων ομιλείται η ελληνική, εις εν η κουτσοβλαχική ( εις τον Μεντζητιέ) και εις Βοστίναν, ήτις είναι έδρα του υποδιοικητή, λαλείται υπό των Μωαμεθανών η Αλβανική’’. 

Η ονομασία Πωγώνι, ίσως έχει σχέση με το χωριό Διπαλίτσα (Μολυβδοσκέπαστο). Εκεί, κατά την παράδοση, ήταν η πόλη με το όνομα Πωγωνιανή, ιδρυμένη από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Πωγωνάτο (668-695), από τον οποίο προήλθε το όνομα της περιοχής. Η πόλη Πωγωνιανή υπήρξε και έδρα της Αρχιεπισκοπής Πωγωνιανής. Όσοι επικαλούνται ότι η ονομασία Πωγώνι προέρχετα από τον Αυτοκράτορα Κων/νο Πωγωνάτο , στηρίζονται στην ευρεία χρήση των όρων ‘’Πωγωνιανή και Αρχιεπισκοπή Πωγωνιανής’’ καθώς και σε ένα χρονολογικό πίνακα των Αρχιεπισκόπων Πωγωνιανής, που αναγράφεται πρώτος Αρχιεπίσκοπος Πωγωνιανής Παρθένιος (650-680), που συμπίπτει με την εποχή του Αυτοκράτορα Κων/νου Πωγωνάτου. Άλλοι έχουν διαφορετική άποψη για την ονομασία Πωγώνι. Το γεγονός, όμως, ότι διατηρήθηκαν σε εξαιρετικά μεγάλο βαθμό λαïκοί θρύλοι και παραδόσεις που συνδέουν το όνομα της περιοχής με τον Αυτοκράτορα Κων/νο Πωγωνάτο, είχε ευεργετική επίδραση στους χριστιανούς ραγιάδες. Στην ανάμνηση, στην αναπόληση αυτών των γεγονότων ανακόπηκε το κύμα του εξισλαμισμού. 

Κείμενα: Νίκου Θ. Υφαντή

Θοδωρής Γεωργόπουλος, κλαρινίστας, από Κάτω Λάβδανη Πωγωνίου

Γεννήθηκε τον Σεπτέμβρη του 1968 με καταγωγή την Κάτω Λάβδανη της επαρχίας Πωγωνίου. Από πολύ μικρός είχε τα πρώτα μουσικά ερεθίσματα από τις συναθροίσεις στα γλέντια των γονιών του αλλά και στα τοπικά πανηγύρια της περιοχής όπου κυριαρχούσε η μουσική της Ηπείρου.

Αυτά τα ερεθίσματα ήταν καθοριστικά για το μέλλον του κάνοντας τον να αγαπήσει τη μουσική και να ασχοληθεί με την τέχνη του κλαρίνου που τον έκανε να εξελιχθεί σε έναν καταξιωμένο δεξιοτέχνη μουσικό. Ξεκίνησε σκαλίζοντας μόνος του την πρώτη του φλογερά για να συνεχίσει στην Αθηνά όπου και μεγάλωσε την εκμάθηση του κλαρίνου Ήταν δεκατριών ετών όταν ο πατέρας του αγοράζει το πρώτο κλαρίνο έπειτα από έντονη επιθυμία και επιμονή του.

Στην αρχή μαθαίνει μόνος του με βάση τα ακούσματα και το ένστικτο του πηγαίου ταλέντου του ενώ αργότερα κάνει μαθήματα δίπλα σε μουσικούς της οικογένειας Χαλιγιάννη από τον Παρακάλαμο Ιωαννίνων κυρίως τα καλοκαίρια που πήγαινε στο χωριό. Λίγο αργότερα συνεχίζει το μάθημα με τους κορυφαίους κλαρινίστες Βασίλη Σούκα και Γιώργο Μπραχόπουλο.

Η καλλιτεχνική και επαγγελματική του καριέρα ξεκινάει πολύ γρήγορα στα δεκάξι του παίζοντας σε κάθε είδους κοινωνικές εκδηλώσεις (γάμους, βαφτίσεις, πανηγύρια) καθώς και με χορευτικά συγκροτήματα. Στα δεκαεννιά επιλέγεται από το θέατρο Δόρα Στράτου συμμετέχοντας στην ορχήστρα για τις ανάγκες των παραστάσεων παίζοντας για 4 χρόνια μουσική από όλη την Ελλάδα Από τότε έχει συνεργαστεί με πολλούς συλλόγους, σωμάτια, Πνευματικά κέντρα Δήμων και πολιτιστικούς φορείς της Ελληνικής Λαϊκής παράδοσης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό όπου έχει ταξιδέψει πολλές φορές. Εκτός από κλασική αρμονία σπούδασε και Βυζαντινή μουσική στη σχολή του Σίμωνος Καρά (1990).

Οι μουσικές του ανησυχίες όμως δεν σταματούν μόνο στο κλαρίνο και την Ελληνική μουσική, για αυτό συνεχίζει την αναζήτηση σπουδάζοντας Kaval στην Ακαδημία του Plovdiv στην Βουλγαρία ερχόμενος σε επαφή με μεγάλους εκπρόσωπους της βουλγαρικής μουσικής. Μουσικούς όπως Petar Raltsev, Matio Dobrev Ivo Papazov καθώς και με τους δάσκαλους του στο Kaval τον Georgi Zeliaskov και Valeri Marinov.

Επίσης γνωρίζει τον Angel Gadzev που παίζει Gadoylka και συνεργάζεται μαζί του στην Ελλάδα σε συναυλίες και δισκογραφία.

Έτσι διευρύνει τον ορίζοντα του παίζοντας Βαλκανική μουσική εκφράζοντας έτσι με τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό ήχους και μουσικές φόρμες πέρα από τα στενά εθνικά σύνορα, με βάση το συναίσθημα.

Όλη αυτή η σπουδή είχε σαν αποτέλεσμα την διαμόρφωσή του σε καλλιτέχνη με άποψη και στάση απέναντι στα μουσικά δρώμενα, σεβόμενος πάντα την άξια της Ελληνικής λαϊκής μουσικής με μια όμως διάθεση που παει τα πράγματα λίγο πιο κάτω, υποστηρίζοντας ότι το είδος αυτό είναι ζωντανό από την στιγμή που υπάρχουν και σήμερα μουσικοί που το υπηρετούν, αποφεύγοντας έτσι μουσειακές προσεγγίσεις που βάζουν τα πράματα στο ράφι. Για αυτό τον σκοπό έχει δημιουργήσει δικιά του πολυμελή ορχήστρα συμμετέχοντας σε δεκάδες φεστιβάλ φολκλόρ και ethnic μουσικής σε όλο τον κόσμο. Επίσης συνεργάζεται με διάφορες ορχήστρες σε κάθε είδους δραστηριότητες σαν σολίστας.

Έχει συνεργαστεί κατά καιρούς με μουσικούς και τραγουδιστές από όλο το φάσμα της Ελληνικής μουσικής σκηνής όπως Καρυοφύλλη Δοιτσίδη, Χρόνη Αηδονίδη, Πέτρο-Λούκα Χαλκιά, Μανώλη Καρπάθιο, Νίκο Οικονομίδη, Ross Daily Ελένη Τσαλιγκοπούλου, Αναστασία Μουτσάτσου, Ελένη Δήμου, Γλυκερία, Γιώργο Νταλάρα, Διονύση Σαββόπουλο, Ορχήστρα των Χρωμάτων με μεγάλους ψαλτές όπως Λυκούργο Αγγελόπουλο, Θόδωρο Βασιλικό, Θόδωρο Βασιλείου και άλλους.

Επίσης είναι επί σειρά ετών μόνιμος συνεργάτης της Δόμνας Σαμίου σε συναυλίες και δισκογραφία.

Παράλληλα από το 2000 ηγείται μόνιμου δημοτικού σχήματος συνεργαζόμενος με τον Μιχάλη Ζάμπα στο τραγούδι με μεγάλη συμμετοχή σε πανηγύρια, τοπικές γιορτές και συνευρέσεις στην Ήπειρο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Διαθέτει δικό του χώρο ηχογραφήσεων ενώ έχει επιμεληθεί σαν μουσικός παραγωγός και ενορχηστρωτής τις εξής δισκογραφικές εκδόσεις.

• Η ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΡΩΜΥΛΙΑ ΣΗΜΕΡΑ (RIA) 1998
• ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΩΝ (Άνοδος) 1999
• ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟ (Δωδώνη) 2001
• ΠΡΟΣΧΟΡΔΟ (Καθρέφης) 2003
• ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ 2002
• ΑΡΑΜΠΑΣ ΠΕΡΝΑ (Ιερά Μητρόπολις Νικοπόλεως και Πρεβέζης) 2007
• ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ (Νομαρχία Πρεβέζης) 2008
• ΑΠ' ΤΗ ΧΩΡΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ (Καθρέφης) 2009
• Μ' ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ Σ' ΑΓΑΠΗΣΑ (Ωδή) 2011
• ΚΕΝΤΙΔΙΑ (Ωδή) 2011
• ΚΑΜΕΤΕ ΤΟΠΟ ΣΤΟ ΧΟΡΟ (Ελλοπία) 2012
• ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟ ΜΟΡΙΑ (Γ. Τσιοτσόπουλος - Π. Ανδρουτσόπουλος) 2013
• ΑΝΑΘΕΜΑ ΣΕ ΠΟΛΗ (Ελλοπία) 2013

Προσωπική του δισκογραφία είναι:

• ΑΡΒΑΝΙΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ(Δήμος Φυλής )1990
• ΒΟΡΕΙΟΣ ΘΡΑΚΗ (έκδοση ελ.κε.λαμ) 1994
• ΒΑΛΚΑΝΙΚΑ ΧΡΩΜΑΤΑ (έκδοση Άνοδος) 1997
• ΠΩΓΩΝΙ ΔΕΡΟΠΟΛΗ (Αδελφότητα Κ. Λάβδανης Πωγωνίου) 2004
• ΔΥΤΙΚΗ ΑΝΑΤΟΛΗ(Καθρέφτης) 2005

Έχει διδάξει για δυο χρόνια παραδοσιακά πνευστά στο Μουσικό Γυμνάσιο Άλιμου.

Είναι έγγαμος και έχει δυο παιδιά την Ελένη και τη Μαρία.

Η Μονή Μακραλέξη στην Κάτω Λάβδανη Πωγωνίου

Στις πλαγιές της Μουργκάνας, σε υψόμετρο περίπου 1100 μέτρων, βρίσκεται η Σταυροπηγιακή Μονή Μακραλέξη.

Είναι ένα από τα πολλά ιστορικά βυζαντινά μοναστήρια που βρίσκονται εγκαταλειμμένα πλέον, στη καρδιά της Ηπείρου.

Το μοναστήρι είναι κτισμένο πάνω από το χωριό Κάτω Λάβδανη Πωγωνίου και είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Το πότε ακριβώς κατασκευάστηκε η Μονή Μακραλέξη δεν είναι εξακριβωμένο. Υπάρχουν διάφορες αναφορές γ' αυτό.

Ορισμένες λένε ότι αυτό έγινε επί εποχής της ηγεμονίας του Κωνσταντίνου Δ΄ (7ος μ.Χ. αιώνα), άλλες θέλουν το μοναστήρι να κτίστηκε αργότερα επί των ημερών του Κωνσταντίνου Θ΄ του αποκαλούμενου και Μονομάχου (1042-1055), και κάποιες που αναφέρουν ως χρονολογία κτίσης του το 1064 ή το 1068.

Στο σημείο που κτίστηκε η μονή, σύμφωνα με τη παράδοση υπήρχε παλιότερα ένα ασκηταριό καλογέρων. Λέγεται πως κάποτε μια εικόνα της Παναγίας από το χωριό Κωστάνιανη κάθε βράδυ έφευγε από την εκκλησία του χωριού. Το πρωί οι καλόγεροι του ακηταριού την έβρισκαν στη περιοχή τους. Οι ίδιοι την επέστρεφαν στο χωριό αλλά αυτή την επομένη βρισκόταν και πάλι στο ασκηταριό. Το γεγονός επαναλήφθηκε αρκετές φορές, ώσπου αποφασίστηκε το κτίσιμο της Μονής στο σημείο όπου βρισκόταν η εικόνα.

Έτσι επειδή η εικόνα «μακράν είλξε», λέγεται ότι προήλθε και η ονομασία της Μονής Μακαραλέξη (πηγή: Β. Τσιακμάκης «1200 χιλιόμετρα με τα πόδια» εκδ. Νέα Σύνορα).

Μια δεύτερη διαφορετική εκδοχή θέλει την ονομασία της η Μονή να την οφείλει σε κάποιον πιθανό κτίστη της που ονομαζόταν Αλέξης ή Μακραλέξης.

Το μοναστήρι με το πέρασμα των αιώνων εξελίχθηκε σ' ένα ισχυρό πνευματικό κέντρο της περιοχής, που ανέπτυξε και κοινωνική δράση.

Το 1568 όμως η Μονή καταστράφηκε από πυρκαγιά για να ανακαινιστεί λίγα χρόνια αργότερα το 1585.

Το μοναστήρι στην ακμή του φιλοξενούσε περίπου 70 μοναχούς και διέθετε 20 κελιά και αρκετούς αποθηκευτικούς χώρους. Στη κατοχή του είχε υδρόμυλους, χωράφια, αμπέλια και ιδιόκτητα κοπάδια ζώων.

Στου χώρους του, τα δύσκολα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας βρήκαν καταφύγιο οι κλέφτες και αργότερα, τη περίοδο της Γερμανικής κατοχής, έγινε ορμητήριο Ελασιτών ανταρτών.

Η Μονή Μακραλέξη τις τελευταίες δεκαετίες (από το 1954) είναι εγκαταλειμμένο και αν και χαρακτηρίστηκε ως διατηρητέο μνημείο, ως πριν λίγα χρόνια κινδύνευε με ολοκληρωτική καταστροφή.

Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια στη Μονή έγιναν εργασίες συντήρησης και ο ναός πλέον βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση.

Δυστυχώς δεν συνέβη το ίδιο και με αρκετούς από τους εξωτερικούς χώρους του μοναστηριού, που με τη πάροδο των χρόνων έχουν καταστραφεί και στις μέρες μας μόνο λίγα ίχνη τους φαίνονται.

Ίσως η εξέλιξη αυτή να είναι και μια δικαίωση του Κοσμά του Αιτωλού, που όπως γράφει στο βιβλίο του ο Βασίλης Τσιακμάκης, όταν ο Πατροκοσμάς επισκέφτηκε τη Μονή στα χρόνια της ακμής της, προφήτεψε πως θα έρθουν χρόνια δύσκολα και από το μοναστήρι λίγα πράγματα πλέον θα έχουν απομείνει.

Και η παράδοση λέει πως όταν ρωτήθηκε πότε θα γίνει αυτό, προέβλεψε ότι θα συμβεί την εποχή που οι Χριστιανοί θα γίνουν ατομιστές, υλιστές και αδιάφοροι.

To γεφύρι στην Ποταμιά στην Κάτω Λάβδανη

Πρόκειται για ένα πέτρινο μονότοξο γεφύρι του οικισμού της Κάτω Λάβδανης. Γεφυρώνει τον Κοσοβίτικο ποταμό.

Οδηγίες Πρόσβασης: Φέυγοντας απο την κάτω Λάβδανη και πηγαίνωντας προς την Λάβδανη το συναντάμε κοντά στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου.

Νομός: Ιωαννίνων. Κοινότητα:Κάτω Λάβδανη. Ποταμός:Κουσοβίτικος. Συντεταγμένες: N 39° 48,003΄ E 020° 29,679. Υψόμετρο: 443. Παρακείμενα Κτίσματα: Παρεκκλήσι Αγίου Νικολάου. Μορφή: Μονότοξο.  Άνοιγμα Τόξου: 5,80 μ.Ύψος Τόξου: 3,70 (2,90 + 0,80) μ. Μήκος Καταστρώματος: 15,00 μ. Πλάτος Καταστρώματος: 1,40 μ. Κατάσταση: Πολύ καλή

Τα δύο γεφύρια στην Κάτω Λάβδανη

Τα δυο γεφύρια βρίσκονται στη περιοχή της Κάτω Λάβδανης. Πρόκειται για μοναδική κατασκευή "δίδυμων γεφυριών" που σχηματίζουν γωνία 90 μοιρών μεταξύ τους. Γεφυρώνουν τον Κοσοβίτικο στη γέννησή του. Ως έτος κατασκευής τους φέρεται το 1904. Οδηγίες Πρόσβασης: Οδηγώντας από το Βρίστοβο για τη Λάβδανη τα συναντούμε στο αριστερό μας χέρι πρίν μπούμε στη Λάβδανη. Νομός: Ιωαννίνων Κοινότητα: Κάτω Λάβδανη Ποταμός:Κουσοβίτικος. Συντεταγμένες:

N 39° 46΄59,5΄΄ E 020° 29΄03,4΄΄Υψόμετρο: 270. Χρονολογία: 1904. Κτίστες: Κοράκης. Μορφή: Δίτοξο με γωνία 90 μοιρών.
Άνοιγμα Τόξου: 4,00 μ. (αριστερό) - 5,00 μ. (δεξιό). Ύψος Τόξου: 3,40 (2,60 + 0,80) μ. (αριστερό) - 4,00 (3,10 + 0,90) μ. (δεξιό). Μήκος Καταστρώματος: 8,50 μ. (αριστερό) - 11,00 μ. (δεξιό). Πλάτος Καταστρώματος: 1,50 μ. (αριστερό) - 1,20 μ. (δεξιό). Κατάσταση: Πολύ καλή. Επιγραφή:1904.

www.romiazirou.blogspot.gr