Άνω Δεσποτικό (Άνω Βλάντο) Πρέβεζας.
Το Άνω Δεσποτικό ή Δεσποτικά (Τοπική Κοινότητα Δεσποτικού - Δημοτική Ενότητα ΦΑΝΑΡΙΟΥ), ανήκει στον δήμο ΠΑΡΓΑΣ της Περιφερειακής Ενότητας ΠΡΕΒΕΖΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Ηπείρου, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα "Καλλικράτης".
Η επίσημη ονομασία είναι "το Δεσποτικό". Έδρα του δήμου είναι το Καναλλάκι και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Ηπείρου.
Κατά τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας με το σχέδιο "Καποδίστριας", μέχρι το 2010, το Δεσποτικό ανήκε στο Τοπικό Διαμέρισμα Δεσποτικού, του πρώην Δήμου ΦΑΝΑΡΙΟΥ του Νομού ΠΡΕΒΕΖΗΣ.
Το Δεσποτικό έχει υψόμετρο 359 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας, σε γεωγραφικό πλάτος 39,2025219867 και γεωγραφικό μήκος 20,6664665947. Οδηγίες για το πώς θα φτάσετε στο Δεσποτικό θα βρείτε εδώ.
Η παλιά ονομασία Βλάντο έχει καθαρά σλαβικες ρίζες και προέλευση και σημαίνει κυρίαρχος- κυρίαρχω- δεσπόζω,εξου και η ονομασία του χωριού Δεσποτικό και Δεσποτικα τα λένε οι ντόπιοι επειδή έχουν ενωθεί τα 2 χωρια ΄Άνω και Κάτω Δεσποτικό. Το Άνω Δεσποτικό είχε και άλλη παλιά ονομασία, λεγόνταν και Μέγκοβο, επίσης σλαβικη ονομασία, όπως αναφέρεται σε βιβλίο στην Εθνική Βιβλιοθήκη ΑθΗΝΏΝ, το οποίο έχει γραφτεί τέλη της δεκαετία του 1950 και το έχει γράψει ένας δάσκαλος που δίδασκε τότε στο χωριό. Στο βιβλίο περιγράφεται όλη η πειοχή και τα γύρω χωριά, που και αυτά έχουν ονομασίες σλάβικες, εκτός του Κράβαρι (σήμερα Άνω Ράχη) και Συντεκλιά (σήμερα Μυρσίνη) που έχουν ονομασίες τούρκικης προέλευσης.
Ο Γιάννης Κωνσταντίνου είναι ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης στο χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού και Ηπειρώτικοιυ τραγουδιού. Είναι γνωστός σε όλη την Ελλάδα και με τα τραγούδια του και με την φωνή του έχει συμβάλλει σημαντικά στην διάσωση και την διατήρηση της δημοτικής μας παράδοσης. Έχει μεγάλη πορεία στο χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού αφού είχε την πρώτη επαφή με το Δημοτικό Τραγούδι σε ηλικία 5 ετών. Έτσι δεν θα έχανα ποτέ την ευκαιρία να πάρω μια συνέντευξη από ένα καταξιωμένο κατά γενική ομολογία καλλιτέχνη με τόση μεγάλη και επιτυχημένη θητεία στο χώρο του Δημοτικού Τραγουδιού. Ο Γιάννης Κωνσταντίνου. ανταποκρίθηκε αμέσως στην πρόσκλησή μου και συναντηθήκαμε παραμονές Πρωτοχρονιάς στο σπίτι στο Γαλάτσι . Με υποδέχθηκε με μεγάλη ευγένεια μαζί με τη σύζυγό του Βάσω. Αφού καθήσαμε στο σαλόνι ξεκινήσαμε τη συνέντευξη.
-Κύριε Κωνσταντίνου που γεννηθήκατε; Μιλήστε μας για την οικόγενειά σας και για την παιδική σας ηλικία;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Καταρχήν θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνετε να παραχωρήσω συνέντευξη στην εφημερίδα σας. Γεννήθηκα το 1941 στο Άνω Δεσποτικό Πρεβέζης. Οι γονείς μου ήταν ο Λουκάς Κώστας και μητέρα μου η Πανωραία Κώστα. Η εποχή εκείνη ήταν πολύ δύσκολη από όλες τις πλευρές. Οι γονείς μου ασχολούνταν με την γεωργία και την κτηνοτροφία και άλλες δουλειές για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε αφού η οικογένεια ήταν πολυμελής. Συγκεκριμένα αποτελούνταν από 8 μέλη από τα οποία τα 6 ήταν τα παιδιά (4 αγόρια και 2 κορίτσια) και οι 2 γονείς .Σήμερα βρίσκονται στη ζωή τρία αγόρια και ένα κορίτσι. Την δύσκολη αυτή περίοδο κατάφερα να τελειώσω το Δημοτικό σχολείο αλλά δεν κατάφερα να συνεχίσω στο Γυμνάσιο γιατί δεν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα.
-Με βάση κάποια έρευνα που έκανα η πρώτη σας επαφή με το Δημοτικό Τραγούδι γίνεται σε ηλικία 5 ετών. Από ποιούς δεχθήκατε ερεθίσματα, ποιοί παράγοντες σας επειρέασαν για να στραφείτε από τόσο μικρός στο τραγούδι και στη συνέχεια να γίνεται ένας καταξιωμένος Τραγουδιστής;
Γιάννης Κωνσταντίνου.Πράματι από την ηλικία των 5 ετών άρχισα να ασχολούμε με το Δημοτικό Τραγούδι. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε τόσο ο πατέρας μου αλλά κυρίως η μητέρα μου. Γενικά προέρχομαι από μια οικογένεια που είχε έφεση προς το τραγούδι. Οι γονείς μου τραγουδούσαν καθημερινά στο σπίτι και στις δουλειές και δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι επηρεάστηκα « από τη στιγμή που ήμουν έμβρυο στην κοιλιά της μάννας μου». Δηλαδή από τα γεννοφάσκια μου. Στο σπίτι μας ακόμη ο πατέρας μου φιλοξενούσε πολλούς οργανοπαίχτες που έρχονταν και έπαιζαν στο πανηγύρι. Μου άρεσε να πηγαίνω στα πανηγύρια και ήθελα να χορεύω γιατί ήταν κάτι που το αισθανόμουνα. Ακόμη ο αδελφός μου ο Κωνσταντίνος έπαιζε κλαρίνο. Η μάννα μου ακόμη προερχόταν από οικογένεια που αγαπούσε το τραγούδι και δεν μου χάλαγε ποτέ χατίρι αφού με πήγαινε ακόμη και σε πανηγύρια γειτονικών χωριών και φυσικά στο χωριό από όπου καταγόταν. Είμαι αυτοδίδακτος και δεν παρακολούθησα κάποιο ωδείο ούτε σπούδασα μουσική.
-Επαγγελματικά πότε αρχίσατε να ασχολείστε με το Δημοτικό Τραγούδι; Ποιοί σας παρακίνησαν να ξεκινήσετε και με ποιό τρόπο;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Επαγγελματικά άρχισα να ασχολούμε το 1955 σε ηλικία 14-15 ετών. Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε ο αδελφός μου ο Κωνσταντίνος που ήταν μεγαλύτερος από εμένα και έπαιζε πολύ καλό κλαρίνο και ήταν γνωστός σε όλους τους γύρω νομούς. Έτσι μαζί με τον αδελφό μου πήγαινα και εγώ από πολύ μικρός στα πανηγύρια και γρήγορα
απέκτησα εμπειρίες και στη συνέχεια όταν γύρισα από φαντάρος άρχισα να ζώ από το επάγγελμα αυτό.
-Πότε πήρατε το πρώτο σας μεροκάματο; Πως νοιώσατε;
Γιάννης Κωνσταντίνου.Το πρώτο μου μεροκάματο το πήρα σε γάμο στις Παπαδάτες Πρεβέζης. Σαν παιδάκι που ήμουνα χάρηκα πολύ αλλά πιο πολύ με ικανοποίησε ότι έκανα αυτό που αγαπούσα και τα χρήματα τα έβαζα σε δεύτερη μοίρα.
-Εκτός από το τραγούδι παίζατε και κάποιο μουσικό όργανο;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Σε ηλικία 15 ετών είχα αρχίσει να παίζω Λαούτο. Συνέχισα να παίζω και να τραγουδώ έως το 1961 όπου πήγα φαντάρος. Όταν απολύθηκα μετά από δύο χρόνια άρχισα να ασχολούμαι με την κιθάρα.
-Κύριε Κωνσταντίνου πότε αρχίσατε να γίνεστε γνωστός σε όλη την ευρύτερη περιοχή και σε όλη την Ελλάδα αργότερα;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Άρχισα να γίνομαι γνωστός το 1964 όταν έφυγα από το χωριό μου και εγκαταστάθηκα στο Αγρίνιο μαζί με τον αδελφό μου τον κλαρινίστα τον Κωνσταντίνο. Σημαντικό ρόλο στην καριέρα μου έπαιξε ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αγρινίου ο οποίος έπαιζε συχνά δικά μας τραγούδια που ηχογραφούσαμε μαζί με τον αδελφό μου μόνοι μας στο σπίτι σε κασσέτες και τα δίναμε στο σταθμό. Ο κόσμος μας άκουγε και γρήγορα γίναμε γνωστοί και μας καλούσαν στα πανηγύρια και στους γάμους.
-Στην Αθήνα πότε αναβήκατε; Ποιοί σας βοήθησαν και με ποιό τρόπο;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Στην Αθήνα ανέβηκα το 1967. η γνωστή τραγουδίστρια Έφη Γεωργακοπούλου με την οποία συνεργαζόμουνα με σύστησε στο μεγάλο στιχουργό και μουσικό Γιώργο Κόρο ο οποίος με κάλεσε στην Αθήνα για να με ακούσει. Αυτό έγινε στο κέντρο «Ελληνικό Γλέντι» Αφού με άκουσε έμεινε ενθουσιασμένος και ξεκινήσαμε αμέσως ηχογράφηση στην εταιρία COLUMBIA και βγάλαμε τον πρώτο μου δίσκο «Γιατί πονούν οι Άνθρωποι». Ο δίσκος είχε επιτυχία στην αρχή αλλά λόγω της πολιτικής κατάστασης που είχε δημιουργηθεί την εποχή εκείνη με την δικτατορία, στη συνέχεια υπήρξε κάμψη αφού δεν διαφημιζόταν από την εταιρία για ευνόητους λόγους.
-Στην Αθήνα πια σε ποιό κέντρο τραγουδήσατε και με ποιούς;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Τραγούδησα για πρώτη φορά στο κέντρο «ΙΤΙΑ» στην οδό Μενάνδρου στην Ομόνοια, μαζί με τον Βασίλη Σαλέα στο κλαρίνο, τον Αλέκο Δήμου και την Γιώτα Γκανιάτσου.
-Το επώνυμο Κωνσταντίνου είναι το πραγματικό;
Γιάννης Κωνσταντίνου.Δεν είναι το κανονικό αλλά είναι το καλλιτεχνικό μου.Όπως σας είπα στην αρχή ο πατέρας μου λεγόταν Λουκάς Κώστας.Το «Κωνσταντίνου» προέκυψε από τα φειγκ-βολαν που βγάζαμε για τα πανηγύρια γράφαμε Αφοι Κωνσταντίνου που ήταν το μικρό όνομα του αδελφού μου. Έτσι με το όνομα αυτό καθιερώθηκα και έγινα γνωστός στα πανηγύρια αλλά έτσι γραφόταν και στους δίσκους.
-Πως ήταν η εποχή εκείνη Κύριε Κωνσταντίνου; Πως διεξάγονταν τα πανηγύρια; Ποιά είναι η άποψή σας για την σημερινή εποχή;
Γιάννης Κωνσταντίνου.Μέχρι το 1980 περίπου ακουγόταν γενικά το καλό Δημοτικό Τραγούδι από τους κορυφαίους του είδους. Ο κόσμος συμμετείχε και γνώριζε πολύ καλό χορό. Τα πανηγύρια ήταν καθαρά οικογενειακή υπόθεση. Όσο ο κόσμος χόρευε με το μαντήλι ακουγόταν το καλό Δημοτικό Τραγούδι. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει και έχουν επειρεαστεί από την εξέλιξη που έγινε σε βάρος του Δημοτικού Τραγουδιού.
-Σήμερα κύριε Κωνσταντίνου προβάλλεται το Δημοτικό Τραγούδι από τα μέσα ενημέρωσης; Ποιά είναι η ευθύνη των καλλιτεχνών για αυτό;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Σίγουρα δεν προβάλλεται γιατί τα πρότυπα που μεταδίδουν τα μέσα ενημέρωσης είναι εμπορικά και καταναλωτικά και το Δημοτικό Τραγούδι δεν είναι κάτι τέτοιο. Φυσικά ευθύνη έχουν και οι καλλιτέχνες αφού δεν δίνουν μεγάλη σημασία στο στίχο και στην ποιότητα των τραγουδιών και επιζητούν το εύκολο σουξέ που θα έχει εμπορική επιτυχία και θα τους αναδείξει εύκολα.
-Πότε παντρευτήκατε και τι οικογένεια έχετε;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Παντρεύτηκα το 1969 με την Βασιλική Μπουζινέκη και αποκτήσαμε 3 παιδιά. Τα δύο είναι κορίτσια και το ένα αγόρι. Ο γιός μου είναι μουσικός. Παίζει όλα τα έγχορδα όργανα και είναι καθηγητής Μουσικής.
-Κύριε Κωνσταντίνου υπάρχουν υπερβολές στις αμοιβές των καλλιτεχνών;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Σίγουρα υπάρχουν και τέτοια φαινόμενα στο χώρο μας. Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους ότι περνάμε δύσκολες εποχές στο χώρο της διασκέδασης και πρέπει να επικρατήσει η κοινή λογική στο θέμα αυτό για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε όλοι.
-Με ποιούς κλαρινίστες έχετε συνεργαστεί κυρίως όλα αυτά τα χρόνια;
Γιάννης Κωνσταντίνου.Συνεργάστηκα με τον Βαγγέλη Σούκα, το Βασίλη Σούκα, το Βαγγέλη Κοκώνη, το Μάκη Μπέκο, το Γιάννη Βασιλόπουλο, τον Πέτρο Λούκα Χαλκιά, τον Γρηγόρη Καψάλη, τον Σταύρο Καψάλη κ.α. Ας με συγχωρέσουν κάποιοι αν τους ξέχασα.
-Στην τηλεόραση σας έχουμε δει κύριε Κωνσταντίνου. Στο Εξωτερικό έχετε πάει να τραγουδήσετε; Συνολικά πόσα cd και δίσκους έχετε βγάλει;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Στο εξωτερικό έχω πάει αρκετές φορές. Με είχαν καλέσει στην Αυστραλία, στην Αμερική και στον Καναδά. Ακόμη έχω πάει και σε χώρες της Ευρώπης. Δίσκους και cd έχω βγάλει τόσα πολλά που δεν μπορώ να θυμηθώ πόσα είναι στο σύνολο.
-Θυμάστε κάποιο περιστατικό όλα αυτά τα χρόνια που έχει χαραχθεί στη μνήμη σας;
Γιάννης Κωνσταντίνου. Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο με όσα έχουν δεί τα μάτια μου όλα αυτά τα χρόνια. Ένα περιστατικό που θυμάμε έγινε στο πανηγύρι στο Μοναστηράκι πριν από 15 χρόνια περίπου. Χόρευε μια παρέα και στο τέλος ζήτησε να χορέψει και ένα άλλο μέλος της παρέας. Μας είπαν να μην γίνει αυτό και να μην παίξουμε το τραγούδι που ζήτησε. Αυτός επέμεινε και άρχισε να φωνάζει. Έτσι παίξαμε το μισό τραγούδι και στην συνέχεια το παίξαμε ολόκληρο. Τότε ο χορευτής σωριάστηκε στη πίστα και πέθανε προφανώς από ανακοπή. Ήταν ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός που μας λύπησε όλους και αισθανθήκαμε πολύ άσχημα από την εξέλιξη αυτή.
-Κύριε Κωνσταντίνου ποιοί καλλιτέχνες θεωρείται ότι έβαλαν τη σφραγίδα τους στο Δημοτικό Τραγούδι;
Είναι πάρα πολλοί αλλά θα μπορούσα να αναφέρω ενδεικτικά ως κορυφαίο τον Τάκη Καρναβά και ακολούθως τους Χαλκιάδες, τους Καψάληδες και όλους τους Ηπειρώτες μουσικούς, τον Στάθη Κάβουρα, τον Κώστα Τσαούση, τον Σκαφίδα, την Τασία Βέρρα, τη Σοφία Κολλητήρη, την Βαγγελιώ Χρηστιά κ.α
http://cpt.pblogs.gr/
http://cpt.pblogs.gr/
Θωμάς Κωνσταντίνου, καθηγητής μουσικής, λαουτιέρης και τραγουδιστής
Ο Θωμάς Κωνσταντίνου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980, με καταγωγή το 'Ανω Δεσποτικό Πρέβεζας. Είναι γόνος μουσικής οικογένειας, ο πατέρας του είναι ο δημοτικός τραγουδιστής Γιάννης Κωνσταντίνου. Με την μουσική ασχολήθηκε σε πολύ μικρή ηλικία και με την καθοδήγηση του πατέρα του στα επτά του κάνει τα πρώτα μαθήματα πιάνου. Στα δέκα του ξεκινά μαθηματα βυζαντινής μουσικής στην σχολήτ της πειραϊκής εκκλησίας με τον Ηλία Ριάδη - Τούμπα. Κατέχει δίπλωμα Βυζαντινής μουσικής από την σχολή της ιεράς μητρόπολης Αιγιαλείας. Κατά την φοίτησή του στο μουσικό γυμνάσιο Παλλήνης και το Πανεπιστήμιο Αθηνών, έρχεται σε επαφή με αρκετά παραδοσιακά όργανα. Έχει μαθητεύσει στους Αντώνη Απέργη και Νίκο Σαραγούδα. Έχει συνεργαστεί με την Γλυκερία, Natasa Atlas, Omar Faruk Tekbilek, Χρήστο Νικολόπουλο, Χρόνη Αιδονίδη, Δόμνα Σαμίου, Σωκράτη Σινόπουλο, Χάρις Αλεξίου, Άλκηστης Πρωτοψάλτη, Αρχείο Ελληνικής Μουσικής κ.α. Το 2002 ίδρυσε το μουσικό σχήμα ΤΑΚΙΜ το οποίο έχει στο ενεργητικό του πληθώρα εμφανίσεων και έχει αποσπάσει θετικές κριτικές
Δείτε ένα video με τους Τακίμ
Ανω Βλάντο, παραδοσιακό καφενείο της Πρέβεζας
Ανεβαίνοντας το γνωστό ιστορικό σοκάκι «Σαϊτάν παζάρι», κάτω από το σπίτι όπου έζησε ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης, συναντάμε τον παραδοσιακό καφενέ με ιστορία το «Άνω Βλάντο». Το καφενείο ανήκει στον Σταύρο Κώστα (κατάγεται από το χωριό Άνω Βλάντο-εξού και η ονομασία του μαγαζιού) από τον Ιούλιο του 1975, που το πήρε από τον αδελφό του.Εκείνος το είχε περίπου 10 χρόνια, οπότε είναι στην οικογένεια 50 χρόνια περίπου.
Λίγα λόγια για την ιστορία του καφενείου
Το μαγαζί υπήρχε πριν το 1900, ενώ μετά τον πόλεμο λειτουργούσε και ως κέντρο μουσικών (είχαν εκεί και το γραφείο τους). Εκεί γίνονταν οι συναντήσεις τους και εκεί τους έβρισκαν όσοι ήθελαν, μιας και τότε δεν υπήρχαν τηλέφωνα.
Οι αλλαγές που έχουν γίνει είναι ελάχιστες (μόνο οι επιβεβλημένες).
Από το μαγαζί έχουν περάσει όλοι οι μεγάλοι καλλιτέχνες της περιοχής (Τζάρας-Καρναβάς-Αλέκος Κώστας-Γιάννης Κωνσταντίνου-Νίκος Νταής κ.α). Ακόμη και ο Πατριάρχης του ρεμπέτικου Μάρκος Βαμβακάρης εμφανίστηκε στο μαγαζί, κατά το πέρασμά του από την Πρέβεζα.
Έχουν γίνει πολλές αναφορές στο συγκεκριμένο καφενείο από τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα (ελεύθερος,νετ,ετ3 κ.α).
Μια ολόκληρη εποχή λοιπόν ζωντανεύει μπροστά στα μάτια των επισκεπτών, που σεργιανίζουν στα σοκάκια και το πλακόστρωτο καλντερίμι της γραφικότερης συνοικίας της Πρέβεζας.
Ο κύριος Σταύρος, με τους γιούς του πλέον, κατάφερε να μεταφέρει την παράδοση και να την ενσωματώσει στο σήμερα σ'αυτόν τον πολύ ζεστό και όμορφο χώρο που έχει διαμορφωθεί από το πέρασμα του χρόνου.
Το Ανω Βλάντο είναι γνωστό για την φιλοξενία του, για το πάντα πολύ καλό του τσίπουρο, για τις "λαϊκές" τιμές του και γενικότερα για την ποιότητα στην διασκέδαση που προσφέρει στους θαμώνες.
Ακολουθώντας πιστά την παράδοση σήμερα στο μαγαζί διοργανώνονται μουσικές βραδιές ή και μεσημέρια με συμμετοχή τοπικών καλλιτεχνών και κυρίως με την ορχήστρα των «Απτάληδων» που δεν είναι άλλοι από τους γιους του κυρίου Σταύρου.
Τιμές. Από 1,20 (τιμή τσίπουρου-ούζου με σπιτικό μεζέ) μέχρι 4 Ευρώ (τιμή ποτού).
Διεύθυνση. Χρ.Κοντού 11, στην κεντρική αγορά της Πρέβεζας, στο Σαϊτάν Παζάρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου