Η Ρόδος συγκλονίστηκε από αυτό το βούτηγμα, 17, 5 εκατομμύρια δραχμές είχαν βγάλει φτερά από το γραφείο. Δεν υπήρχε κανένα ίχνος διάρρηξης και το συρτάρι που βρέθηκε κλειδωμένο, με πρώτη ματιά έμοιαζε απείραχτο.
Ο κλέφτης ήταν αλαφροχέρης και μάστορας, σίγουρα γνώριζε καλά τα κατατόπια.
Η κλοπή στο πρώτο ιδιόκτητο και μεγάλο κεντρικό ξενοδοχείο της Ρόδου το φθινόπωρο του 1953 ήταν γεγονός. Στο «Κάιρο Παλλάς» τα στόματα μιλούσαν σιγά και πολύ προσεκτικά, υποψίες υπήρχαν, όμως αυτές δεν οδηγούν μοναχές τους στους ενόχους και δεν φέρνουν πίσω το ρευστό. Όπως γίνεται σε τέτοιες περιπτώσεις οι κουβέντες θα έκαναν μεγαλύτερη ζημιά στη φήμη του πολυτελούς τετραώροφου ξενοδοχείου από την πραγματική απώλεια των χρημάτων.
Δεν είχαν κλείσει ούτε έναν χρόνο από τα εγκαίνια και ετούτη η επιχείρηση κατάφερε να γίνει απαραίτητη τόσο στους περαστικούς, όσο και στους μόνιμους κατοίκους της Ρόδου.
Τρεις Kαρπάθιοι ήταν οι ιδιοκτήτες, ο Νίκος Καπετανάκης, ο Νίκος Παπαγεωργίου και ο Ιωάννης Γεργατσούλης. Πρώτος ο δάσκαλος Νικόλαος Καπετανάκης χρεώνεται την ιδέα αλλά και ολάκερη την επίβλεψη της κατασκευής, αφού οι άλλοι δυο συνεταίροι, ήταν συγγενείς του στην Αμερική και από εκεί έστελναν χρήματα και είχαν απόλυτη εμπιστοσύνη στον δάσκαλο που βάφτισε το ξενοδοχείο σκεπτόμενος τα μέρη που μεγάλωσε.
Ο Καπετανάκης γεννήθηκε στην Κάρπαθο το 1905, από νωρίς βρέθηκε στο Κάιρο της Αιγύπτου, έξυπνος και μεθοδικός δεν έχασε χρόνο. Έμαθε γράμματα, σπούδασε και σύντομα βρέθηκε να διδάσκει στην γνωστή διάσημη Αμπέτειο σχολή του Καΐρου.
Η σχολή ήταν μόνο για αγόρια και μεταξύ άλλων αποφοίτων είναι και ο πατέρας του Γιάνη Βαρουφάκη, αλλά και ο διάσημος γενετιστής Αριστείδης Πατρινός.
Στην οδό Φουάντ (σήμερα την 26η Ιουλίου) ο δάσκαλος Καπετανάκης πέρασε τα πρώτα ενήλικα χρόνια του. Ένας από τους μαθητές του, ο Μενέλαος Παυλίδης σήμερα είναι στα 91 και θυμάται τον λίγο παχουλό μα καλό δάσκαλο του. Ο Καπετανάκης δίδασκε στις πρώτες πέντε τάξεις του δημοτικού όλα τα Ελληνικά μαθήματα, όταν οι μαθητές του έφταναν στην έκτη περνούσαν στα χέρια του υποδιευθυντή Σπανίδη. Κάπου εκεί γνώρισε την Ευδοξία Γεργατσούλη, παντρεύτηκαν και έκαμαν 3 παιδιά, τον Γιάγκο, τον Μελιό και τη Μαρίκα.
Η οικογένεια αποκλείστηκε από το αγαπημένο νησί, έμεινε μακριά από την Κάρπαθο, όμως το όνειρο της επιστροφής δεν έφυγε από την καρδιά, ούτε ξεκόλλησε από τους νευρώνες του μυαλού. Με την απελευθέρωση οι δρόμοι άνοιξαν και ένα παλιό σχέδιο του Νικόλα Καπετανάκη μπορούσε να γίνει πραγματικότητα. Από τα μέσα του 1947 με αρωγούς και συμμέτοχους τους δυο συγγενείς του ξεκίνησε την οικοδόμηση του πρώτου μεγάλου κεντρικού ξενοδοχείου στην καρδιά της Ρόδου. Μέσα στο 1953 οι πόρτες του άνοιξαν, το μεγάλο σαλόνι κάθε βράδυ γέμιζε από κόσμο. Επώνυμοι και λιγότερο γνωστοί ξένοι, Δωδεκανήσιοι, Ροδίτες μα και πολλοί Καρπάθιοι, όλοι έδιναν όλα τα ραντεβού τους στο λόμπι του ξεχωριστού ξενοδοχείου «Κάιρο Παλλάς».
Η ιδέα του πρωτοπόρου Νικόλαου Καπετανάκη είχε κερδίσει ακόμη και τους μεγάλους χορούς του Ναυτικού Ομίλου Ρόδου, του Διαγόρα αλλά και του Ροδιακού ομίλου αντισφαίρισης. Εκεί είχε μια αγαπημένη γωνιά ο φιλόσοφος και πολιτικός Π. Κανελλόπουλος, ο πρώτος πολιτικός διοικητής Δωδεκανήσου Ν. Μαυρή, αλλά και ο γιατρός και βουλευτής Εμ. Ζαννής.
Το καλοκαίρι του 1953 το ξενοδοχείο είχε ξεπεράσει τις προσδοκίες του δυναμικού δασκάλου, του Καπετανάκη, εκείνοι που τον γνώρισαν όταν περιγράφουν τη φυσιογνωμία του ξεκινούν με μια φράση: «ήταν γεννημένος ηγέτης!». Έτσι το εγχείρημα της ξενοδοχειακής μονάδας αρχικά είχε αναπτυχθεί και δούλεψε μέσα στο μυαλό του.
Η σκοτεινή υπόθεση της αφαίρεσης των 17,5 εκατομμυρίων αναστάτωσε το ξενοδοχείο και στη συνέχεια, όσο δεν πιανόταν ο δράστης, επέτρεπε να βγαίνουν στον αφρό του μυαλού φοβικά αισθήματα. Οι ανακρίσεις δεν σταματούσαν, όμως ο διοικητής του πρώτου Αστυνομικού τμήματος, ο γνωστός Τσεκούρας, κρατούσε σκέψεις και υποψίες κλειδωμένες στα συρτάρια του. Μέχρι τον Δεκέμβρη του 1953, τότε επισκέφθηκε την Ρόδο ένα τρομερό ζευγάρι, σύμφωνα πάντα με τις φήμες που προηγούνται από την ανθρώπινη παρουσία.
Οι στενοί συγγενείς δεν θυμούνται το γεγονός, ούτε και πιστεύουν λέξη από την απίθανη ιστορία, ωστόσο εκείνα τα χρόνια έγινε πρωτοσέλιδο στον ημερήσιο τύπο.
